Eelkje Jousma (47) is door haar hartaandoening door diepe dalen gegaan. Ze moest haar werk opgeven, nam meerdere keren afscheid van haar kinderen en bracht veel tijd in het ziekenhuis door. Toch klom ze altijd weer naar boven, en onderweg kwam – vlak voor haar zwaarste operatie – ook nog eens de liefde op haar pad…
Eigenlijk had ze helemaal niet zwanger mogen worden, kreeg Eelkje Jousma te horen toen ze na zes weken zwangerschap op controle kwam bij haar arts. Ze was toen 23. Op haar negende kreeg ze een openhartoperatie om een gaatje in haar hart te dichten en lekkende hartkleppen te repareren, en sindsdien stond ze als hartpatiënt onder jaarlijkse controle. Lange tijd was ze stabiel, maar een jaar voordat ze zwanger raakte, ging haar hart ietsje achteruit. Dat een zwangerschap die achteruitgang in een stroomversnelling kon brengen, was door een communicatiefout niet aan haar doorgegeven.
“Na de bevalling ging het mis”, vertelt Eelkje. Ze lag na de geboorte van haar zoon een paar dagen op de hartbewaking nadat ze veel bloed verloor en haar hartfunctie achteruit ging. Ze mocht uiteindelijk naar huis in de wetenschap dat ze een half jaar later een nieuwe operatie moest ondergaan. “Daarna is het lang goed gegaan. Ik kreeg twee jaar later nog een gezonde zoon en adopteerde later nog een derde kindje, een meisje.”
----