Wandeltheo
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Wandeltheo
Deelnemer1)Waarom krijgt iemand een ritmestoornis, en iemand anders (zonder voorafgaande waarschuwing) een hartstilstand ?
Het zal duidelijk zijn: ieder mens is uniek en geen enkel hart klopt hetzelfde.
2)Ja je kunt mijn pm wel voelen, zichtbaar is slechts een litteken van een paar cm. Waarom zou dit een probleem moeten zijn? Een tattoo vind ik erger, maar ook dat is heel persoonlijk.
3)Geen nadelen, integendeel: een gevoel van zekerheid.
4)Ja,het heeft mijn leven verbeterd: herstel van lichamelijke conditieKijk voor meer peroonlijke ervaringen op:
http://www.pacemakerdragers.nlDeelnemerBeste hartgenoot AF11
de complicatie bij mij bestond uit een ritmestoornis –
dat is iets anders dan een hartstilstand.Bij een hartritmestoornis heb je ruimschoots voldoende tijd om hulp in te roepen,
maar vraag dit ook aan je cardioloog:
“welk risico loop ik bij uitstel van mijn beslissing”
en bedenk nog een paar vragen voor hem.En ….als je niet tevreden bent met z’n antwoord bestaat er altijd nog de mogelijkheid van een second opinion.
Het is totaal onnodig dat je zo in de rats zit.Doe iets: neem aktie, en je kunt weer rustig slapen.
DeelnemerPracht verhaal Hippo !
Recht vanuit je hart geschreven, ik heb er van genoten.
Wil niet zeggen dat het bij iedereen zo werkt, maar ben het met je eens, dat je er in ieder geval naar kunt streven, en je stinkende best er voor moet doen.
Want alles gaat om jezelf. Dat is het doel !DeelnemerEen lage hartslag hoeft niet per definitie tot problemen te leiden. Ook intensieve sporters (wielrenners) hebben vaak een lage hartslag, maar dat is niet vergelijkbaar.
Ikzelf heb ook jarenlang een hartslag van min 40 gehad zonder problemen.
Heb pas een pacemaker gekregen, toen er complicaties kwamen.Cruciaal zal zijn: voel je jezelf goed?
DeelnemerZo zie je maar, geen mens is hetzelfde (en geen hart klopt hetzelfde).
Ik hoop voor jou, dat ze een goede en juiste diagnose weten te stellen.
Maar voor het zover is, lijkt het wel of de medici eerst van alles over je hart willen weten, wat op zich natuurlijk ook een goede zaak is.Frappant bij mij was trouwens, naast die onbeheersbare hoge hartslag bij inspanning; een heel lage hartslag (en soms onregelmatige) in ruststand.
Maar ja, ze hebben overal een oplossing voor tegenwoordig.
Zaak is: op tijd en de juiste signalen af te geven, waar ze iets mee kunnen.
Blijf je haaks houden.DeelnemerGEFELICITEERD; Ine en Koen, en allen die inmiddels geopereerd zijn.
(er lijken er steeds meer bij te komen in deze rubriek)Voor Bea en zoontje Colin: sterkte gewenst, in 1e instantie met het geduld wat van jullie gevraagd wordt en we hopen inderdaad maar dat nu alles doorgaat zoals gepland.
Ik moest even terugbladeren om te begrijpen waar het ook al weer over ging. Daarom misschien een idee (geldt ook voor de anderen) om jouw verhaal eens compleet op te schrijven onder “hartverhalen” als alles achter de rug is.
Hoe dan ook, ik wens jou – en de kleine man – veel sterkte, de komende weken, even afzien nog en hopelijk kunnen jullie daarna een echt feestje houden.Succes,
TheoDeelnemerHet enige wat ik in jouw verhaal herken zijn de ritmestoornissen. Ik begrijp dat die zich voordoen bij inspanning (tegen de wind in fietsen) Hetzelfde zul je dan waarschijnlijk ook hebben bij traplopen of andere intensieve bezigheid.
Als deze ritmestoornis (= te hoge hartslag) niet vanzelf verdwijnt na afloop v/d inspanning is het zaak even een hartfilmpje te laten maken op de Eerste Hulp. Alleen dàn ( tijdens de ritmestoornis) kunnen ze constateren wat er mis is. Deze wijheid heb ik niet van mezelf, maar was het advies wat ik destijds kreeg van cardiologen.
Blijft natuurlijk een toevalstreffer.Succes,
Theo
DeelnemerVoor de beursgoeroes en de financiële freaks onder ons een must:
je zou het er van aan je hart krijgen.
wil je zo 65 worden ?
Nee: 67 zegt onze regering !DeelnemerHoi Wim,
Doet me goed jouw reactie te lezen. Je hebt er weer een paar leuke levenswijsheden in verpakt. Ach ja, je wordt er door de jaren heen wat laconiek onder, al die z.g. voorschriften voor een gezond leven. Jij leeft er ook al mee vanaf je 15e lees ik. Toen ik er voor het eerst mee geconfronteerd werd was het 1e advies dat ik kreeg; om een juiste keus te maken tussen de toen 2 beschikbare cardiologen. “Bij de een mag je nooit meer roken en kies je voor de ander, dan mag je nooit meer drinken”
Ach ik was 17 en had nog geen benul van wat ik kon verwachten. Je bent jong en je wilt wat.Mijn eerste zorg is nu z.s.m. die chemische troep (wat medicijnen heet) te verminderen, zodat ik weer met een gerust hart aan mijn wijntje kan. Mijn fiets kan nog wel even wachten.
Vandaag had ik anders de Airbornemars gelopen. Ik wens jou veel plezier met het Hertog Hendrikpad. Geniet er van !
TheoDeelnemerBoek: “Tien paters op Gods grote akker”
De laatste Nederlandse missionarissen in Brazilië.
Auteur: Marcel Haenen. Uitgeverijprometheus.nl ISBN 978 90 446 1209 7Het boek speelt zich af in de hoogtijdagen v/h Rijke Roomsche Leven en Nederland komt om in de priesters en paters, genoeg dus voor uitzending naar de missie, om zieltjes te winnen.
Onder begeleiding van drie paters vertrekken in 1956 tien achttienjarige jongens met de boot naar Brazilië. De jongste is net 17. Ze zullen aldaar verder opgeleid worden tot pater en de eerste 10 jaar niet terug naar Nederland mogen. Ze zijn al vanaf hun 12e jaar intern geweest voor hun middelbare schoolopleiding in een seminarie, met slechts 3x per jaar naar huis. Eigenlijk kinderen nog. Een wel bijzonder Spartaanse kostschool, waar het niet ongewoon was, dat de jongens soms werden afgetuigd door hun docenten, allemaal paters.
“Het was een ellendige tijd. Je was er alleen om de paters te plezieren, aldus C.” Je leerde er ook roken, dat begon al op de 1e klas. “Roken hoort bij de status van het beroep” zegt de rector tegen een bezorgde ouder. Citaat: “zijn vader geloofde hem niet en dwong Henk om te vertellen waarom hij onder de bloedvlekken zat. “ik ben afgeslagen door de rector en hier zijn 3 sigaren voor u zei ik. Mijn vader wilde woedend naar het seminarie om verhaal te halen, maar mijn moeder verhinderde dat. Mijn vader was kolenboer en het klooster was zijn voornaamste klant. Het was niet verstandig je te beklagen”.
Onder nostalgische herinnering aan een verloren tijdsbeeld maar tegelijk ook met stijgende verbazing heb ik dit boek gelezen. Je kunt het je nu, nauwelijks meer voorstellen. Wat een tijd !
Deelnemerquote:"En als we geen reizen kunnen maken vanwege overmacht kan niemand ons tegenhouden dat we samen reizen maken in ons hoofd, zittend in de tuin met een
goed glas wijn en een boek.Hieruit spreekt de ware spirit ! Dit idee houden we nog even vast. Dit beelden mijn vrouw en ik ons momenteel ook in.(we zijn door botbreuken al een tijdje aan huis gekluisterd) Maar ook op internet kun je voor jezelf heel wat virtuele vakanties volgen. Sterker nog: de mooiste plekjes opzoeken waar je anders van je langzalzeleven nooit gekomen zou zijn.
Houden zo ! en op termijn: beterschap !
succes en groeten,
TheoDeelnemerHallo Carotee,
Wat Cees zegt is waar. Dat heb ik ook aan de lijve ondervonden. Ik had eerst niet door dat het aan die betablokkers lag die ik gebruikte. In het begin reageerde ik daar ook prima op maar het was achteraf gezien net een sluipmoordenaar, elke dag ietsepietsie meer vermoeid, zodatje het nauwelijk merkte, maar na gebruik van 1 jaar, stond ik ‘s-morgens al moe op en moest dan eerst bijkomen van de nacht.
Besproken met mijn cardioloog en nog dezelfde dag kreeg ik andere medicijnen. Het effect hiervan was met enkele dagen al merkbaar.
Hoeft bij jou natuurlijk niet zo te zijn.
(in het verleden behaalde resultaten, geven geen garantie voor de toekomst)
anders gezegd: wat bij mij goed werkte wil natuurlijk niet zeggen dat dit bij jou ook zo is.Maar heb je weer iets om na te vragen bij jouw cardioloog.
Succes,
TheoDeelnemerik zie net de laatste nieuwsbrief van consumed met een heel dossier hierover,
misschien helpt dat je verder:http://www.consumed.nl/dossiers/1-menstruatieklachten
Succes
DeelnemerSUPER !!!
Waar haal je die nou weer vandaan ?DeelnemerBeste Denise,
je hebt 3 problemen:1) geen vertrouwen in de HuisArtsenPost
2) beltegoed in je prepay mobile
3) funktioneren hartslagmeterAdvies:
1) ooit slechte ervaring gehad met je HAP? Dat kan liggen aan een bepaalde persoon, dus een incident zijn. Gewoon weer proberen. Ook HAP’s zijn beter geworden dan vroeger. Best mogelijk dat je nu wel een luisterend oor ontmoet. En mocht je echt in hoge nood verkeren, sturen zij wel iemand.2) er zijn tegenwoordig zulke goedkope abonnementen, dat je eens moet bekijken of deze niet voordeliger zijn. Met een prepay bel je veel duurder, is dus snel leeg. Kies voor een simpel abonnement met een klein beltegoed, dan voorkom je dit probleem.
3) de hartslagmeter; ook hiervan bestaan goede en slechte. Neem hem eerstvolgende keer mee naar je huisarts,of trombosedienst; vergelijk de uitslagen en laat je adviseren.
Werk deze 3 stappen af, en je eigen gemoedsrust – en daardoor je hartslag – zal er van profiteren. zodat je niet ‘s-avonds of ‘s-nachts zit te piekeren: wat moet ik doen.
-
AuteurBerichten