Zon

[bert]

Het bevreemdt me een beetje dat in deze rubriek nog geen bericht geplaatst is, is iedereen die heerlijke zomerzon, het lekkere luieren of vreemde steden en gebouwen bezoeken al weer vergeten, zijn we ingedut tussen de herfstbladeren of lijden we nu al aan een zontekort.
Wie gaat er nog een leuk reisje maken naar de zon, of heeft al een sportieve wintersportvakantie geboekt. Ik zou wel eens willen weten wat hartpatiënten doen in dit gure jaargetijde en gedurende de winter.
Kijk, ik als hond heb het gemakkelijk, ik gooi me voor het haardvuur en laat mij mijn brokjes aandragen. Maar alle gekheid op een stokje: van mijn vader, die hartpatiënt was, weet ik dat de wintertijd nu niet de plezierigste tijd was voor hem, maar omdat mijn moeder een buitenlandse reis niet meer aandurfde met hem bleven ze thuis. Jammer, want voordat hij hartpatiënt was reisden ze veel, wij gingen al op vakantie toen ik nog maar 6 jaar was, in een gehuurde auto met vrienden in een klein huisje, reuze gezellig, later volgde al buitenlandse reizen, een hele onderneming, 2 volle dagen onderweg (nu doen we het in een nacht rijden) op een camping waar totaal geen luxe was, maar een lol dat we hadden.
Zo’n herinneringen gun je toch iedereen.B)

[Job Pieter Tent]

Ik plaats hier een (hart-)verhaaltje van mezelf. Ik vind het wel passen hier.
[url]http://www.hartgenoten.nl/20080812275/default-category/vakantie[/url]

weinigen hebben dit verhaaltje gelzen, dus kan ik het wel hier plaatsen 😛

Vakantie

Het zit er al weer op, de vakantie. Terug in Nederland, terug aan het werk.
Ik ben een paar weken weggeweest en zie dat er toch weer heel wat is veranderd op Hartgenoten.nl. Veel verbeteringen en meer gezichten.
Mijn vriendin en ik hebben genoten van een vakantie in Italië. Begonnen in de Toscane en via Rome een paar weken later in Venetië beland.

Lekker ontspannend?

Ik vraag het me toch af. Het grappige is dat mensen op vakantie gaan om te ontspannen, lekker tot rust komen, genieten enz enz…

Maar dan…
5000 km, 4000 treden, 1200 foto’s, 20 steden en dorpen, 50 restaurants, 15 musea, 10 kerken en een paar natuur fenomenen later zijn we weer thuis
Ga het eens na, is dit ontspannend? Normaal doen we in Nederland hier maanden over of meer . En dan op vakantie proppen we het in een paar weken, absurd toch eigenlijk?

Thuis aangekomen volgt een diepe zucht, een teleurgestelde blik, nog een laatste afzakkertje en de volgende dagen moeten we bijkomen van de vakantie. Doodop en slenterend lopen we rond. Onvoorstelbaar dat we dan vakantie noemen.

Nee!

Het was echt vakantie, zelden heb ik zo één ongelooflijk mooi land gezien. Als een klein kind die voor het eerst een windje in het gras laat, zo heb ik vaak vol verwondering en ongeloof stil gestaan. Met mijn mond open zitten gapen naar de gigantische, bijna vervallen gebouwen. Prachtig! Fantastisch dat nog ergens zoveel uit de oudheid bewaard is gebleven. Lopend door een tunneltje in een 700 jaar oud pand, schimmel op de plafonds, grote oude en zelfs rotte bielzen. Een geweldige ervaring. Taferelen die niet meer te zien zijn in ons landje.

Genieten toch?!

[Tolletje]

Ik hoef niet met vakantie te gaan, kan niet meer op vakantie gaan, maar ik kan wel volop genieten van de zon.
In de zomer is het mijn vijand, want dan is het te warm en voel ik me heel ziek bij hoge temperatueren, maar het voor en najaar is voor mij genieten.
Ik lig het grootste gedeelte van de dag op bed en met zonnig weer, heerlijk in het zonnetje. En als ik dan even op ben en mij redelijk voel, loop ik graag even de tuin in, even kijken hoe het met de plantjes gaat. En als de zon schijnt hebben de vogels het ook zo naar hun zin en fluiten, dat het een lieve lust is. En als het raam dan open staat en ik op bed lig en de vogels hoort fluiten, hoef ik niet weg en heb het thuis op bed en met een slechte gezondheid toch nog prima naar mijn zin en denk dan bij mijzelf, iedereen zit je te beklagen, maar ze snappen niet, dat ik gewoon hier lig te genieten.

[Job Pieter Tent]

Soms is het beeld en geluid van de vrije frisse natuur genoeg om van de genieten. Als je stil staat en de tijd hebt om er naar te kijken en luisteren kun je oprecht genieten.
Mensen die druk zijn, zien en horen het meestal niet.
Ik zie het vaak ook niet, ik woon tegenover weilanden vol met paarden, schapen en af en toe koeien, geen vlakke weilanden, maar met stroompjes en bomen. Aan het eind een dijk met een paar verdwaalde bomen. Maar echt zien doe ik het bijna nooit. Af en toe al ik stil sta en een paar minuten naar buiten kijk, dan zie ik het. Dan geniet ik er van en ontspan ik.
Ik begrijp jouw “vrede” Tolletje.

[Anneliese Wijers-Barten]

Je hoeft inderdaad niet ver te gaan om te kunnen genieten van de natuur, ik kan ook zo genieten van mijn tuint(tje), heerlijk zitten naast de vijver en luisteren naar het watervalletje en kijken naar de vissen, wat zijn dat ongelooflijk nieuwsgierige beesten, verander maar eens iets in de vijvers en ze zwemmen er direct op af. Helaas kan niet iedereen meer op vakantie zoals Tolletje aangeeft, gelukkig kan zij nog genieten van haar tuin en de “kleine dingen” in het leven. Triest voor al diegenen die zelfs geen eigen tuintje of balkonnetje hebben.

[evaros]

Zon, heerlijk die ZON, vandaag is hij er ook een paar geweest, laat zich maar even zien, maar als hij zich laat zien de ZON, dan is ’t meteen niet meer zo somber…

Ik vind de zon echt lekker, warm, gezellig, meer leven B)

Hier mogen we blij zijn met de zon die we krijgen te zien, vandaar dat ik als ‘zonliefhebber’ echt naar een lekker warm land op vakantie ga, waar ’t dan ook de hele vakantie ‘goed weer’ is ! ! !

B)

[Marly]

Ja daar heb je wel gelijk in Eva. Als ik ’s ochtends mijn rolluik omhoog doe en de zon schijnt, begint mijn dag al goed en ben ik al meteen vrolijk:cheer: Als ik het rolluik omhoog doe en het regent, dan ben ik alsnog vrolijk hoor haha:P maar dan vind ik het wel jammer. Dan is het niet bepaald weer waar je vrolijk van wordt he…

Dusss… Let the sun shine!!!B) Ik heb nu alweer zin in de zomer haha 😛

[Wandeltheo]

Hoewel ik nog zeker 3 maand therapie heb van mijn schouder-therapeut, is er met mijn benen en voeten niks mis en aangezien bewegen goed is en mijn “witte-kat” mijn hart wel aan de praat houd, ben ik het nieuwe jaar fris begonnen met mijn geliefde wandelen.
Nee, niet op de gladheid, daarvoor zijn mijn botten mij te lief en je hoeft een valpartij ook niet op te zoeken nietwaar?

Dus samen met vrouw,zwager en schoonzus, deelgenomen aan de wandeltocht door verlicht Parijs. De Rallye Paris Tour Eiffel ! Was afgelopen weekend. En wat denk je; we hadden sneeuw (!) Een zeldzaamheid voor Parijs. Oppassen dus ook hier, maar wat een genieten ! Heel Parijs nog in kerstsfeer met bijpassende verlichting.

De Champs Elysés, Place de la Concorde, Arc de Triomphe, het Louvre, Eiffeltoren, alles was nog op haar mooist verlicht, maar ook de chique winkelboulevards. Daar is het in deze tocht ook om te doen. 14 km (of 24km) op zaterdag van 16.00u tot 23.00 u.
Gevoelskilometers zeker 10 hoger, vanwege dat er onderweg van alles te zien is.
Vorig jaar 24.000 deelnemers. Dit jaar (vanweg het weer) nog niet de helft.

Dit alles, gevoegd bij de sightseeïngs op beide andere dagen maken deze 3 dagen zeker tot een aanradertje om eens uit te proberen. Ik had hem (6 jaar geleden) ook al eens gelopen. Komt ieder jaar terug, op de 2e zaterdag v/h nieuwe jaar.

En dan nu maar; inderdaad: Op naar de zon en het voorjaar ! Ik heb er zin in.

[Wandeltheo]

Sinds mijn botplaatje weer operatief verwijderd is en ik weer wekelijks wandeltochtjes maak, is mijn conditie met stip gestegen. De rug blijft een zwakke plek, maar ik loop weer als een kievit. Afgelopen weekend deelgenomen aan de IML-mars van Wellingborough (bij Cambridge) Donderdag met de veerboot heen en zondagavond terug. Beide keren slapen op de boot – met een volle maag – vanwege diner aan boord, maar geen spoortje last van zeeziekte.

In 3 dagen resp.10-25 en 25 km gewandeld, veelal door prachtig glooiende koolzaadvelden die in volle bloei stonden. Schitterende routes met daarnaast nog sightseeing door de oude universiteitsstad Cambridge.

Aangezien ik inmiddels in 8 verschillende Europese landen zo’n meerdaagse IML-mars heb volbracht, bij binnenkomst gehuldigd met de titel “European Walker”
Stelt verder niks voor, maar wie had dat gedacht, na dat “rampjaar” van vorig jaar.
Het geeft mij in ieder geval weer hoop voor de toekomst.
Nijmegen……we komen er aan.

[Auteur]

Berichten