Verandering karakter
Home › Forums › Ik kom graag in contact met… › Verandering karakter
- Dit onderwerp bevat 16 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 1 jaar, 5 maanden geleden door Babs.
-
AuteurBerichten
-
MatsGast
voor alle ten spijt het is waar dat je na een of meer hartaanvallen en een bypassoreratie je karakter verandert
daar moet je mee leren omgaan want het wort niet beter heb ik zelf gemerkt soms humeurig en een kort lontje
was eerst woede aanval duurde niet lang maar afsnauwen wat ik vroeger nooit deed ik was rustig en relaxt
nu op je tong bijten voor je wat zegt en dat valt echt niet mee .Mijn vrouw is er een beetje aangewend na 2 jaar
na een bezoek van bijna 3 weken dit jaar voor een dubbele longontsteking heeft er ook geen goed aangedaan
waarvan 10 dagen op de ic en de rest op de verpleegafdeling net voor ik wakker werd had ik in gedachte al van iedereen afscheid genomen
dat was de laatste druppel zeg maar positief denken en de zorg en liefde van mijn vrouw hebben mij enorm gesteund om door te gaan
met vriendelike groet Mats
mikoGasthallo,
ik kan bovenstaande van iedereen begrijpen, ik zit in het zelfde schuitje, mijn echtgenoot heeft 6x een hartstilstand gehad en heeft vele cognitieve problemen erbij gekregen. incl de angst stoornissen en de chronische vermoeidheid. ik als partner heb het soms heel moeilijk met zijn gedrag. heel kort (bijna geen) lontje, snel gepiqueerd, woede uitbarstingen etc. en alles komt op mij neer. ik ben ook bang dat dit niet meer zal veranderen.BabsGastMijn moeder heeft een hartstilstand gehad tijdens een operatie. Sindsdien is ze ipv altijd helpen en meedenken alleen maar op zichzelf gericht, opgejaagd en klaagt aan 1 stuk. Ze heeft moeite met de meest simpele taken en verdraagt haar kleinkinderen (tieners) amper. Na 1 klusje in huis is ze doodmoe. Zelf ziet ze het niet en wil alles doen, maar weigert te erkennen dat ze niet lukken. Wel meerdere keren over gesproken, maar ze beweert dat de huisarts niks aan de hand vindt. Vind het heel moeilijk haar steeds meer te weigeren in klusjes en huis… maar ben ook bang knallende ruzie te krijgen als ik het niet doe. Probeer haar te beschermen, ook in haar relatie met haar kleinkinderen, maar dat ziet ze helaas niet zo.
IrmaGastMijn man heeft 3 omleidingen gekregen vorig jaar juni daarna depressief zeer snel geïrriteerd ik doe niks goed overal comemtaar op raak er zelf depressief van HELP ben ten einde raad
CarolineGastGraag zou ik in contact komen met partners van mensen die een bypass hebben gehad.
Ik weet niet meer wie mijn man is. Hij is verbaal agressief. Heeft tics gekregen, maar hola, zeg er maar niks van.
Hij kan niks meer verdragen en vandaag heeft hij de kleindochter hardhandig door het huis gesleurd.
Ik denk dat ik hem ga verlaten, ik verdraag dit nu al meer dan 5 jaar, deze karakterverandering en ga er zelf aan onderdoor.
Waarom wordt er daar geen degelijk onderzoek naar gedaan?DemiGastHi,
Mijn man heeft 2x een hartinfarct gehad. De 2e x tijdens behandeling in het ziekenhuis een hartstilstand van 2 minuten. Daarna heeft hij in tussentijd stents gekregen en ook nog een icd kastje. Zijn karakter is na al dit gebeuren totaal veranderd. Alsof ze na behandelingen een andere inhoud mee geven. Ik had zo’n lieve zorgzame man het is alsof ik hem maar blij zoeken. Niet alleen mijn partner is veranderd maar ons hele leven. Ik heb mijn eigen zaak moeten opgeven en buiten de deur moeten werken. Mijn man is 100% afgekeurd wat ook heel veel met hem doet en ook natuurlijk met het gezin. We leven nu heel anders. Vrienden haken af omdat we niet meer uit gaan. Warm land in de vakantie gaat bijna niet meer i.v.m vocht beperking. We zijn 50+ soms weet ik het even niet meer. Ik hoop zo dat we elkaar weer kunnen vinden. Liefs en sterkte allemaal.SuzanGastIk herken heel veel van wat jullie allemaal schrijven. Mijn man is meer dan 10j hartpatiënt en we hebben moeilijke tijden gehad. Hij is vaak gedotterd en heeft 5 stents.Vorig jaar tijdens vakantie een traumatische val op zijn hoofd met als gevolg een lange herstelperiode. Godzijdank heeft hij het overleefd.
Momenteel fluctueert ons leven erg. Soms is het een periode rustig en dan gebeurt er weer iets waardoor we weer in de molen van zorg zitten
De gedragsverandering vind ik zelf ook het moeilijks. Hij probeert zelf het te reduceren en ontspannen te zijn. Maar dat is soms moeilijk.
Ik probeer alle begrip te hebben en te relativeren maar mijn rekbaarheid is beperkt door de jaren heen en mede door een burn-out.
We houden van elkaar en proberen er het beste van te maken.
Maar we kunnen zeggen dat ons leven niet over rozen gaat.
Maar we houden de moed erin.
Je kiest hier niet voor,het overkomt je samen.
Zoek samen balans. En belangrijk om elkaar afzonderlijk ontspanning te gunnen. Zo houdt je je energie op peil.MoniqueGastMijn partner heeft onverwacht op 19 december een open hart operatie moeten ondergaan,4 omleidingen gekregen daarna was hij zo depressief,werd aggressief en boos om van alles en schreeuwde en schold mij uit.ik heb gelijk de huisarts ingeschakeld maar ja hulp duurt zo 6 weken dus hij heeft een zelfmoordpoging willen doen die gelukkig is mislukt.hij is nu opgenomen bij mediant en wil mij niet zien en sluit zich totaal af.ben er kapot van.hij heeft deze week aangegeven dat hjj een relatie met mij niet meer aankan.slapeloze nachten heb ik ervan!
MoniqueGastHai
Mijn partner is afgelopen december geopereerd /bypass met 4 omleidingen
Na de operatie vreselijk depressief,liep hele dagen te schreeuwen en schelden, deed niks goed in zijn ogen.
Vorige maand heeft hij een zelfmoordpoging gedaan,gelukkig mislukt maar is gelijk opgenomen bij crisisopvang mediant.
Heb hem al een maand niet gezien,wel gebeld en geapt maar hij sluit zich totaal af
Nu wil hij ineens geeneens een relatie meer,kan het niet meer aan.ben radeloosKateGastHallo, toen het hartinfarct bij mijn man nog maar een week voorbij was, was hij heel erg negatief, vooral tegen mij. Dat deed pijn. Hij zag niet welke inspanningen ik deed. (gelukkig heb ik grote kinderen in huis die dat wel zagen en mij om die manier recht hielden). Ik zocht wat op en kwam tot de vaststelling dat hij in een zeer depressieve bui was. Je leeft dan niet samen met die persoon, je leeft samen met een depressie. Zo kon ik het een plaats geven.
We zijn nu 4 maand verder. De depressieve gemoedstoestand is weg, maar ik vind echt dat hij veranderd is, en zeker niet ten goede, helaas.DorienGastIk heb deze afwijking ook verder geen last van,maar door de biscupide aortaklep is er wel n aneurysma ontstaan,waar ik binnenkort aan geopereerd moet worden
-
AuteurBerichten