Reanimatie verbod

[6sept08]

Hoi Job Pieter,

Volgens mij is er bij het grootste deel van de mensen de (terechte) angst omdat de cijfers niet in mijn voordeel spreken. Als ik vooraf had geweten hoe groot mijn kans was, dan weet ik ook niet wat ik zou hebben gezegd.
Aan de andere kant nee heb je, je zal immers zonder meer sterven, en ja kun je krijgen, zoals dat met alles geldt. Zelf heb je op het moment dat zoiets gebeurt niets meer te kiezen, het licht gaat gewoon uit.

Door echter als overlevende van een reanimatie dit een naam en een “smoel” te geven hoop ik dat mensen inzien dat reanimatie, mits zo snel mogelijk gestart, wel degelijk zin ( kan ) hebben en mensen een kans geven wel degelijk tot de mogelijkheden behoort.Natuurlijk moet dan nog alles op zijn plaats vallen.

Ik heb het afgelopen jaar van vele mensen, die goed thuis zijn in deze materie, vernomen dat ik volgens de boeken niet meer in leven zou kunnen zijn, althans niet zo erin staan als ik erin sta.
Ik heb gewoon nauwelijks beperkingen, en dat is louter en alleen te danken aan oplettende en adequaat reagerende burgers die in de buurt waren op het moment dat mij dit overkwam.

Wat het laatste betreft, dat is een echte ethische en lastige vraag.
Mijn vader heeft op 78 jarige leeftijd een hartstilstand in het ziekenhuis gehad en is ook gereanimeerd. Bij hem was echter de nierfunctie daarna weggevallen en daardoor aangewezen op 3 x per week dialyseren. Dat gegeven en zijn slechtere gezondheid i.v.m. ouderdom suiker hebben hem de laatste maanden van zijn leven niet zo veel kwaliteit van leven meer gegeven.

Achteraf hebben wij als familie inderdaad vaker tegen elkaar gezegd dat we er vrede mee hadden gehad als hij toen niet was gereanimeerd. Daar was overigens met de artsen ook niet over gesproken, althans niet dat ik het weet.

Het verplegend personeel heeft toen vanuit de beroepsethiek juist gehandeld.
Achteraf een koe in de kont kijken is altijd makkelijker.

Deze dilemma`s zullen in de zorg alleen maar toenemen.
Mensen worden ouder en steeds meer ouderen komen in zieken-, verpleeg- of verzorgingshuis.

Dit zou misschien wel in een soort van protocol moeten worden opgenomen dat door betreffende instelling, de oudere in kwestie en een vertegenwoordiger van de naaste familie ondertekent wordt op het moment dat deze een zorg- of verpleeg overeenkomst
met elkaar aangaan.

Kortom een moeilijke kwestie, die wel veel stof zal doen opwaaien.

Groeten,

Erik

[Job Pieter Tent]

Hoi Erik,

Persoonlijk heb ik er nooit goed bij stilgestaan wat ik zelf zou willen. Er kunnen inderdaad functies vervallen, zoals bij jouw vader. Ik denk dat het ook komt omdat ik nog zo jong ben. Ik verwacht het niet, aan de andere kant ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat het van het één op het andere moment kan gebeuren. Ik ben met mijn ongelukjes de dans wel vaker ontsprongen.
Ik denk dat ik ook bepaalde dingen optimistisch (en wel misschien te) bekijk, daardoor zou ik wel gereanimeerd willen worden.

Je hebt helemaal gelijk, Ja kan je krijgen.

Stel (even een kromme gedacht hoor) Je ziet aan de overkant van een rivier iemand ter aarde gaan. Niemand voor de rest in de buurt. Je moet eerst nog een paar honderd meter naar een brug rennen, er over en vervolgens weer die paar honderd meter. (Niet iedereen kan afstanden goed rennen) Je bent dus gauw een paar minuten verder. Zou het dan niet beter zijn om je ogen te sluiten?
Ik zou het niet kunnen, maar ik denk als er echt minuten overheen gaan dat het beter is om diegene niet te reanimeren

Zoals je zegt achteraf een koe in de kont kijken is stukken makkelijk. Maar waarschijnlijk zou je het nu anders bekijken. Ik denk dat je dan van elke ervaring leert.

Het is toch echt een onderwerp waar veel meer over gesproken zou moeten worden en ook eens in een politieke discussie opgenomen zou moeten worden. Maar daar zullen ze zich toch niet aan willen wagen.

We moeten mensen motiveren tot het leren hoe te reanimeren, maar ook mensen beter de mogelijkheid bieden tot het weigeren van een reanimatie….

Groetjes Job

[6sept08]

Hoi Job,

Even terugkomend op die kromme gedachte van je.
Die hypothese, is dat nou ook niet net de kern waarom de tunnels van de A73 nog niet open zijn? Want uitgaande van die redenering zou er om de 100 a 200 meter een brug over een rivier moeten zijn.

Die tunnels ook, daar zitten zo ontzettend veel veiligheid systemen aan vast gekoppeld, dat je zou moeten gaan afvragen of het wel allemaal zinvol is.Hier vanuit gaande, is het voor die persoon die je in elkaar ziet zakken misschien inderdaad maar beter om de andere kant op te kijken.

Maar vanuit de overheid bekeken is het een kromme redenatie.
Als eenieder zich, ook in tunnels gewoon aan de voorgeschreven ( snelheid) limieten zou houden, dan zouden een heleboel van die voorzieningen waarschijnlijk niet nodig zijn.

Een fatsoenlijk burger die nooit een bekeuring krijgt of om het even welk delict pleegt en die een stukje langs de rivier aan het wandelen is, laten we aan zijn lot over en sterven.
En dat terwijl degene die zich niet aan de regels houden om de 50 meter een vluchtroute wordt geboden.

Dat is onze overheid ook, degene die braaf zijn en goed doen straffen we, en de boefjes die beschermen we. Kijk, ik ben door hetgeen mij is overkomen mijn baan verloren en zit nu thuis, met een fikse inkomensachteruitgang.
Alles wat ik eventueel bij zou willen verdienen, gewoon om rond te komen, wordt op voorhand van mijn uitkering ingehouden. M.a.w. ik wil wat aan mijn financiële problemen doen, en de uitkeringsinstantie wil daar niet aan meewerken. Als ik uiteindelijk in een schuldsanering traject beland staat iedereen weer in een rij om te helpen.

Erik

[Wandeltheo]

Erik,
Voldoende stof voor een aantal nieuwe discussies lijkt me zo. Op zich ook heel interessant maar het ging hier om wel of geen reanimatie. Jouw ervaring is hierbij een pracht succesverhaal en dat moet je ook vooral blijven uitdragen, het biedt volop steun aan al die vrijwilligers die zich bezig houden met een reanimatiecursus. Immers hier doe je het voor! Ik hoop dat de gedachte hieraan, jouw ongeduld – je wilt verder – nog even kan compenseren.

Ik weet hoe het voelt, als je terugkomt in het land der levenden
en voor het eerst je ogen weer open doet: “ik ben er weer “.
In mijn geval was dat na een soort van “omgekeerde reanimatie”, maar met hetzelfde doel: het geven van een impuls (shock) om het hart weer in z’n normale ritme te doen terugkeren.
Bij jou was er sprak van een stilstand, bij mij van een “over z’n toeren” geraakt hart.
Ik lag niet ergens op een onmogelijke plek, maar in het hart v/h thoraxcentrum, omgeven door alle apparatuur en met knappe koppen aan m’n bed. Naar adem te happen als een vis op het droge. Als na 6 electroshocks en diverse chemische cardioversies, een uitval van alle lichaamsfuncties zich aandient en niks meer helpt, je vrouw om middernacht wordt opgeroepen; ja hoe voel je je dan, als je – na het zoveelste roesje – weer bijkomt en alles weer normaal klopt? Onbeschrijfelijk intens genot!

Het moge duidelijk zijn: bij twijfel: altijd reanimeren. Ik zou wel eens willen weten, of er overlevenden zijn die achteraf blij zijn, dat op zeker moment “even vergeten” is dat ze een reanimatieverbod hadden ondertekend.

Anderzijds zou ik ook geen enkele moeite mee hebben om “even de andere kant op te kijken” als het mensen in een uitzichtloze situatie betreft. Ik zou er zelfs een goed gevoel aan overhouden. Ik denk hierbij vooral aan:
– de hoofdpersoon uit het boek: “ik laat je nooit in de steek”
(zie mijn reaktie op deze site: onder “boeken”
http://www.hartgenoten.nl/index.php?option=com_fireboard&Itemid=29&func=view&catid=42&id=5215#5215
– de euthanasie van die mevrouw op verpleeghuis Eugeria te Almelo, waarbij haar kinderen onmiddellijk door justitie werden opgesloten. En dat op zo’n emotioneel moment. De kleinkinderen (die de begrafenis moeten regelen) geen contact mogen hebben met hun opgesloten ouders; verschrikkelijk toch !

http://infobloglaatjenietkisten.blogspot.com/2007/11/persbericht-verpleeghuis-eugeria.html

“Hulp door familie” wordt gezien als “hulp bij zelfdoding” dus strafbaar.
wat overblijft is dus:
“even de andere kant opkijken” kan niet bewezen worden: dus niet strafbaar.

Maar hiervoor moet dan wel eerst de gelegenheid wordt afgewacht.
Als er dan tòch gereanimeerd wordt (tegen alles in): niet moeilijk te raden of er dan op een bedankje gerekend mag worden.

Maar wat deed verpleeghuis Eugeria?: Aangifte bij Justitie !

[6sept08]

Hoi Theo,

Ik heb het boek niet gelezen, maar ken het verhaal wel.
Sportjournalist Philip Kooke zat er eerder dit jaar een keer mee aan tafel bij Pauw en Witteman, en ik herinner me nog wel enkele bizarre dingen die er tijdens dit gesprek ter tafel kwamen.
De zaak van het verpleeghuis in Almelo is mij onbekend, maar als de feiten zijn zoals ze door jouw zijn beschreven dan is het werkelijk te erg voor woorden.
Overigens wel weer zo`n typische houding van een management van een verpleeghuis, zo gauw er ergens stront aan de knikker is houden zij de rug niet recht, en schuiven het af naar justitie.
Op de toekomst visies van dergelijk centra voeren de woorden ” productie, groeien, saneren, marktwerking” en meer van dergelijke kreten de boventoon, terwijl zij ” slechts” er voor dienen te zorgen dat oudere en hulpbehoevenden mensen op een menswaardige manier hun laatste levensfase doorbrengen en alle zorg dienen te krijgen die daarvoor beschikbaar is.
En dan zullen we het maar niet hebben over wanbeleid, exorbitante salariëring en meer dan riante ontslagvergoedingen voor deze topbestuurders als weer eens blijkt dat ze er een puinhoop van hebben gemaakt…..

Erik

[Wandeltheo]

Deze zaak heeft landelijk nogal wat bekendheid gekregen, mede door het proces tegen nabestaanden en tegen de voorzitter v/d St.Vrijwillig Leven voor welke laatste een jaar celstraf werd ge-eist.
Deze “hulp bij zelfdoding” vond plaats eind 2007 Google maar even, dan vind je er nog volop over. Of kijk op:
http://www.tctubantia.nl/regio/almelo/dossiervrijwilligleven/article2231303.ece

groet,
Theo

[6sept08]

Hoi Theo,

Bericht nagekeken op google.
De familie en de Stichting Vrijwillig Leven hebben goed gehandeld.
Zij hebben nl. een weloverwogen besluit van een wilsbekwame naaste gerespecteerd.
Zoals in een van de reacties staat, ze hadden inderdaad een lintje moeten krijgen voor naastenliefde en grenzeloos respect jegens de medemens.

Groet,

Erik

[Wandeltheo]

http://dokument.ncrv.nl/

uitzending: 7-12-2009 22.50 Dokument: “Voor ik het vergeet”.

afgelopen maandag dit aangrijpende levensverhaal gehoord v/d nabestaanden van de familie. Paul leidt aan Alzheimer en treft samen met zijn vrouw en kinderen de voorbereidingen voor zijn zelfgekozen dood.

Treffend zijn de woorden van zijn vrouw als zij zegt: “wat moet er niet door hem heen gegaan zijn” toen hij naar de slaapkamer slofte om zijn drankje klaar te maken. Hoe lang en zorgvuldig hij bezig was om de tabletten uiterst fijn te stampen (anders krijg je klontjes zei ie nog) om vervolgens dit op de rand v/h bed op te drinken”.

En de zoon die zegt: “na die laatste avond, waarin alles gezegd en besproken was, oude herinneringen en foto’s doorgenomen, zaten we die ochtend het tijdstip waarop het zou gebeuren maar gewoon af te wachten” Totdat hij zei, “jullie zullen ook nog wel meer te doen hebben, zelfs toen heeft hij daarbij nog aan ons gedacht”

Tja, wat zou u doen ? Ik weet het niet.

[joal]

Ik wil hier wel even op reageren!
Mijn vader heeft 3 weken geleden een hartstilstand gehad ,en er is gelijk begonnen met reanimeren ,tot de politie kwam en die zijn totn met de aed ,en reanimeren verder gegaan.

Dit heeft 40 min geduurd en mijn vader had weer een hartslag,is naar ziekenhuis gebracht ,daar is gelijk begonnen om hem 24 uur te koelen na 32 gr.

Hij werd beademend en is na 4 dagen wakker geworden , En op de 8 ste dag ,liep ,praat en at hij weer helmmal gewoon,en was na 2,5 week weer thuis ,hij moet wel 3 tabletten slikken voor zijn hart ,maar voor de rest geen operatie.

De artsen denken dat het bij hem kwam door een kalium gebrek??!!!
Dus hij moet nu veel tomaten eten.

Zijn korte termijngeheugen werkt wel minder ,maar de artsen hebben goede hoop dat dat weer 90% helemaal goed komt.

Dus ja ,wel reanimeren als je 75 bent!!! Hij heeft heel veel geluk gehad ,want ik weet je kan er ook anders uit komen.

Vr gt Joal.

[6sept08]

Hoi Joal,

Wat super dat verhaal van je!
Een hartstilstand hoeft inderdaad niet het einde te zijn.
Snel en goed reageren, daar kun je levens mee redden.

Groeten,

Erik

[Auteur]

Berichten