Mijn geschiedenis in blog-vorm

[bert]

==TERUGBLIK==

3/15/2013 at 11:31 AM
Donderdagnacht had ik een licht hartinfarct. Ik herkende dat niet. Gisternacht had ik een iets zwaarder hartinfarct. Mijn vrouw Rita ondernam direct actie. Daarom lig ik nu in het Flevo ziekenhuis op de afdeling Intensive Care Hartbewaking. De lichte infarcten volgen elkaar in een golfbeweging. De eerste 24 uur zijn belangrijk. De 24 uur daarna moeten de infarcten verdwijnen. Ik mag met mijn notebook op het ziekenhuis-internet als ik mij daartoe in staat voel. Daarom even dit bericht. Als alles goed gaat ga ik zondag naar de gewone verpleegafdeling.
–
3/16/2013 at 9:10 AM
Ik overleefde de eerste 24 uur dus nu is het directe levensgevaar voor 99% verdwenen. Maandag wordt ik gekatheteriseerd om de schade in de hartaders te bepalen. Ik ben erg moe en ben daardoor minimaal op internet actief, maar ik lees het wel regelmatig.

3/17/2013 at 12:17 AM
Wederom goed nieuws: binnen de tweede 24 uur is vastgesteld, dat de infarcten zijn opgehouden en dat het hart niet substantieel slecht functioneert. We zijn precies op tijd in het ziekenhuis gekomen en hebben gelukkig de juiste medwerkers gehad. De kans is groot dat er geen lidtekens zijn. Voorlopig is de katheterisering geannuleerd en wordt er maandag direct doorgegaan met fitness test, echo en hartfilmpjes. Ik mag weer alles! Ik mag de afdeling niet af, maar wel naar de restaurantruimte

3/18/2013 at 7:11 AM
Gisteren had ik een goede dag. Ik werd verplaatst van mijn rustige 1-persoonskamer op de intensive care naar een 4 -persoonskamer op de hartverplegings-afdeling. ’s middags prettig doorgebracht met mijn kleinkinderen, zoon en schoondochter en natuurlijk met mijn steun door dik en dun, Rita. Ik was wel zo moe dat ik om 21.00 uur al sliep. Ik had een slechte nacht. Na 4 uur slapen schrok ik voor de eerste keer wakker door het luid afgaan van de mobiele telefoon of het tablet van mijn overbuurman. Dat herhaalde zich om circa 4 uur en 6 uur. Doordat mijn naastliggende buurman een chronische hoest heeft en de overbuurman ’s nachts aan een slang ligt, waardoor het lijkt of hij voortdurend water roggelt, is het een kakofonie, die het moeilijk maakt weer in te slapen. Helaas ben ik daardoor nu wederom moe wakker geworden. Jammer, want ik had uitgerust willen zijn voor de cardio-fitheids-testen.

3/18/2013 at 2:08 PM
Ik heb me even kwaad gemaakt en meteen weer last. De cardio fit test is gecancelled en morgen alsnog katheterisatie

3/19/2013 at 4:30 PM

Vandaag was het katheterisatie onderzoek. Er zijn geen lidtekens en geen totale verstoppingen gevonden. Dat lijkt goed nieuws, maar dat is het niet.
Gevonden is dat op veel te veel plaatsen de bloeddoorvoer in de aders verdund is door verkalking. Dat kan niet opgelost worden door vele malen dotteren, maar alleen door enkele grote omleidingen. De staf van dit ziekenhuis overlegt nu met het Academisch Medisch Centrum Amsterdam of ze dat in een open hart operatie willen doen. Dan moet ik naar Amsterdam worden getransporteerd.

3/20/2013 at 6:53 AM
Tot nu toe bagatelliseerde ik het een en ander, maar nu begint ook tot mij door te dringen dat ik een zware operatie tegemoet ga, waarbij de hele borstkast doorgezaagd wordt . Ik heb het er eigenlijk nu pas moeilijk mee.

3/20/2013 at 8:00 PM
ik heb er alle vertrouwen in. In het AMC doen ze 24 uur per dag, 7 dagen in de week in diverse ploegendiensten deze operatie, die gemiddeld 4 uur duurt. Even de borskas 25cm doorzagen tussen de 3 ribben, ader uit een been of elders uit de borst halen, borstkasdelen wegbuigen zodat ze bij het hart kunnen, de long- en hartmachine aansluiten, het hart stil zetten, de ader(s) verbinden van voor de vernauwingen tot erachter, het hart weer op gang brengen, de borstkas delen weer tegen elkaar aandrukken en omwikkelen met ijzerdraad, long-hartmachine afzetten, de boel dichtnaaien. Hoewel 3 van de 100 patienten het niet overleven, behoef je daar niet bang voor te zijn, dat zijn patienten die toch al meer dood dan levend werden binnengebracht en die direct met de grootste spoed werden behandeld.
Ik moet met vele andere niet urgente gevallen wachten op een afspraak tussen de spoedgevallen door en dat kan weken duren.

3/22/2013 at 10:29 AM
Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het niet waar! Gisteren om 8.00 uur stond er plotseling een groepje genees- en verpleegkundigen aan mijn bed met de mededeling dat ik binnen een half uur gereed moest zijn voor transport naar het Tergooi ziekenhuis in Blaricum omdat ik daar gedotterd zou worden. Dat klonk te mooi om waar te zijn, geen opengezaagde borstkas, maar opgeblazen bolletjes en veertjes in de aders. In het Tergooi bleek de werkelijkheid inderdaad anders. Men had nadere informatie nodig over de linker hartader en de mate van vernauwing, plus de hoeveelheid en snelheid van de bloeddoorvoer. Eigenlijk een nadere specificering en uitbreiding van het eerste katheterisatie-onderzoek. Het eerste onderzoek was met een 2mm katheter en dit met een 5mm katheter, waardoor je het inbrengen wat meer voelt, maar voor de rest niet. Ik ben dus nog steeds in afwachting van de omleidingsoperatie.

3/22/2013 at 1:27 PM
Ik ben weer terug in Almere. De 3 ziekenhuizen werken samen met ieder hun eigen specialiteit, Almere doet alleen katheterisaties, Tergooi ook dotteren, AMC ook openhart operaties, omleidingen. Alle 3 doen intake, hartbewaking, intensive care, revalidatie. Reizen en wachten is verschrikkelijk. Gisteren om 8.30 uur weg en pas om 15.00 uur geholpen, 16.00 uur klaar en tot 20.30 uur moeten wachten op vervoer terug!

3/27/2013 at 6:41 PM

Ik ben voorbereid op opname in het AMC Amsterdam:
dag 1 is instructie en testdag;
dag 2 is operatiedag, gevolgd door 24 uur bedplicht vlak liggen
dag 3 is voorzichtig het bed uit en zorgen dat je alles gelijkmatig links en rechts ondersteunt, anders zouden de 2 door ijzerdraad verbonden helften van de doorgezaagde borstkas eventueel kunnen schuiven,
dag 4 is transport terug naar Flevo ziekenhuis

4/2/2013 at 11:57 AM
Morgen transport naar het AMC.
Overmorgen wordt ik geopereerd.
a.s. Maandag terug in het Almeerse Flevo ziekenhuis om te herstellen.

4/2/2013 at 1:20 PM
Ik voel mij redelijk en ook tamelijk vrolijk. Merkwaardig is dat ik mij ook niet ziek voel of gevoeld heb. Eigenlijk heb ik een heel gezond hart, met een onbetekenende rithme stoornis en een verdikte hartspier die verder geen kwaad kan. Het probleem zit hem in de 2 aders die vernauwd zijn, die het infarct veroorzaakten en gevaar van herhaling opleveren, dat nu wordt voorkomen mede door bloedverdunners. Eigenlijk ga ik redelijk gezond de operatiekamer in. Ik beschouw de omleidingen eigenlijk als preventief, maar wel noodzakelijk.

4/10/2013 at 1:39 AM
4 april kreeg ik 3 bypasses. De operatie was succevol echter met wat nare bijwerkingen: hoge en lage hartvibraties, telaag zuurstofgehalte en ademgebrek, te laag PH gehalte en te laag kaliumgehalte. Daardoor slaap ik zeer slecht of niet ondanks een 8 uur durende nachtelijke bloedtransfusie van ruim 5 liter.
Normaal is het 1 nacht intensive care, 1 nacht medium care, 3 nachten standard care en dan 3 nachten in het ziekenhuis van oorsprong. Bij mij was het 2 nachten intensive care, 2 nachten medium care en 1 nacht standaard care. Ik ben nu weer terug in het Flevoziekenhuis, waar nog hard aan het herstel gewerkt moet worden.

4/12/2013 at 3:45 PM
ik ben nog steeds niet geheel de oude, dat kan nog 3 maanden duren. De minst geringste inspanning vreet al mijn geringe energie op. Enerzijds voel ik mijn krachten wel terugkeren, anderzijds kan ik er geen gebruik van maken door zuurstofgebrek en een beperkte longinhoud. Dat geldt zowel voor lopen als voor geestelijke inspanning en computeren.

4/18/2013 at 9:54 PM
IK BEN WEER THUIS, vermagerd, verzwakt, energietekort, slaaptekort en met een terugval ten opzichte van het ziekenhuis. De revalidatie gaat circa een half jaar duren. Internetten valt mij erg zwaar momenteel.

9/1/2013 at 11:48 PM
Inmiddels is de lichamelijke gezondheid zoveel beter dat de fysiotherapie jl vrijdag is afgerond en vanaf maandag a.s. ga meedoen aan sporten (basketball,volleybal en korfbal), ontspanning en fitnesstraining in de Heart Beat ex-hartpatiënten-vereniging.
De geestelijke gezondheid is nog geen 100%, nog steeds veel last van post-surgery narcose-dementie (vergeetachtigheid, concentratiezwakte en chaotisch werken).
Maar ja, de revalidatie zou 6 tot 24 maanden duren en het probleem van (ex)hartpatiënten schijnt te zijn dat ze allemaal denken dat bij hen sneller gaat !
6 maanden is het pas op 4 oktober………

9/3/2013 at 7:26 PM
Wat ben ik mijzelf gisteren tegengekomen! Fysiofitness is een zacht eitje vergeleken bij de training die je krijgt van een bewegingsagoog. Met mijn benen had ik tot nu toe alleen nog maar gewandeld. Gisteravond moest ik meteen looppas en huppelen en vervolgens met gelijktijdige armbewegingen, tussentijds bukken en springen, rekoefeningen, buikspieren, quadriceps, hamstrings, triceps, biceps, latissimus dorsi, borsspieren, alles moest het ontgelden.
Na een half uur mochten we (groepje van 10) even pauzeren en waterdrinken. Daarna basketballen. Daar had ik het volste vertrouwen in tenslotte heb ik 56 jaar geleden op hoog jeugdniveau basketball gespeeld. Helaas pindakaas, ik speelde, wat zeg ik, ik kneuterde als iemand die nog nooit een bal heeft vastgepakt. Man to man verdedigen kon ik niet want ik kon nog nauwelijks lopen, zone verdedigen kon ik ook niet, want 1 schijnbeweging of versnelling van de andere kant en ik was verloren, de bal werpen mijn armen wilden niet wat mijn hoofd dacht. Scoren? De afwijking in mijn richting was te groot. Vals spelen als de scheidsrechter iets niet kon zien. Ja, dat ging nog wel, biggen, afhouden, op een voet gaan staan, maar profijt had ik er niet van.
Vandaag pluk ik de wrange ruchten, overal spierpijn, zitten? pijn in de quadriceps, opstaan? pijn in de hamstrings, eten? pijn in de biceps en triceps, lopen? pijn in de rug, heupen en buikomgeving.
Kortom ik heb nog een lange weg te gaan. Ik was er op proef omdat ik wel eens wilde zien of ik er wat aan zou hebben. Ik ben meteen verkocht, dit was precies wat ik nodig heb. Op naar het verdere herstel!

11/25/2013 at 10:45 PM
Nu 3 maanden meegedaan met Heart Beat hartpatiënten sportvereniging Almere en het is voor mij al weer afgelopen. Niet dat ik al uitgerevalideerd ben, maar inmiddels ben ik wel zo ver vooruitgegaan, dat mijn conditie aanmerkelijk is verbeterd, mede door mijn medicatieverandering, het terugbrengen van de betablockers van 3 naar 2 pillen Solatol per dag. De mentaliteit binnen de deelnemersgroep is mij opgebroken. Het merendeel der deelnemers heeft geen competitieve sportachtergrond en eeft nog nauwelijks de beheersing over het eigen lichaam bij het sporten. Omdat ik wel tegen een stootje kan en dus bij botsingen overeind blijf, krijg ik vaak de schuld van het vallen van mijn tegenstander en daar kon ik niet meer tegen. Voorschrift was dat er geen lichamelijk contact mocht zijn, maar dat was niet te vermijden met mensen die hun ichaam niet onder controle hebben. Fouten maken is menselijk, daar heb ik alle begrip voor, maar een ander de schuld geven is nog veel menselijker kennelijk. Daarom heb ik de leiding medegedeeld dat ik niet langer meedoe aan het sporten met directe tegenstanders (het tweede half uur van elke training van een uur) en uitsluitend nog de loop-, rek-, strek- en grondoefeningen in het eerste halfuur meedoe. Tijdens het tweede half uur zou ik dan de hometrainer gebruiken om via intervaltraining aan mijn conditie te werken. Als antwoord daarop kreeg ik te horen dat het bestuur besloten had met ingang van vandaag mijn lidmaatschap te beëindigen en mijn vooruitbetaalde contributie terug te betalen. Helaas pindakaas, het is dus geheel voorbij voor mij daar.
Het is mij inmiddels wel duidelijk waarom deze vereniging geen lid is van de overkoepelende hartpatiëntenorganisatie in Nederland, waardoor mijn verzekering het lidmaatschap niet betaalt. In tegenstelling tot het voorgestelde, wordt er niet gewerkt met gediplomeerde fysiotherapeuten met specialistische kennis op het gebied van hart- en vaatziekten, maar met beginnende sportleiders en fysiotherapeuten plus een aantal stagiares.
Helaas is een oud probleem van mij weer opgedoken. Sinds 1994 heb ik vaak last van hoge bloeddruk gehad, in 1994 en 2001 was dat circa 220 om 120 en werd ik met spoed 24 uur op de hart intensivecare opgenomen, echter zonder een oorzaak te kunnen vinden en zonder medicatie na 24 uur weer naar huis gestuurd. In 2008 dreigde een herhaling, maar op tijd kreeg ik van een cardioloog medicijnen om de bloeddruk omlaag te brengen, 2 tabletten Lisinopril. Helaas had dat een bijwerking die niet voorzien was, mijn hartslag daalde naar 29. Na wat experimenteren werd de uiteindelijke medicatie 1x Lisinopril en 1x Amlodipine en was alles weer onder controle. Wel werd geconstateer dat door die 14 jaar hoge bloeddruk zonder medicatie de hartspier ernstig verdikt was, maar hieraan viel niets meer te veranderen. 3 weken geleden werd bij de controle wederom een te hoge bloeddruk geconstateerd 177 om 106. 2 weken en 1 week geleden herhaalde dat zich, maar nu met hartslag 44 en ongerust geworden spoedde ik mij naar de spoedpost in het ziekenhuis, waar ik volledig werd gecontroleerd, bloed, hartfilmpje, enz. Er werd geen verklaring gevonden, maar wel werd mijn medicatie veranderd van 1 Lisinopril naar 2 Lisinopril. Gelukkig daalde mijn hartslag niet verder en de cardioloog maakte zich niet ongerust over die 44, hoewel dat nu inmiddels schommelt tussen de 50 en 60, hetgeen door de betablockers (Solatol) schijnt te komen.
Reden voor mij om bij het zoeken van een nieuwe gelegenheid om verder te revalideren mij te wenden tot de fysiotherapeut die mij van juli tot september j.l. begeleidde bij de fysio-fitness. Helaas is er in het gezondheidscentrum momenteel geen plaats door onderbezetting, maar zodra er een plaatsje vrij komt wordt ik opgeroepen. Tot dan zal ik thuis de rek-, strek en grondoefeningen doen en de crosstrainer gebruiken voor intervaltraining. Gaat het mis, dan belt mijn echtgenote wel direct 112.

[Auteur]

Berichten