Littekenpijn…
- Dit onderwerp bevat 4 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 14 jaren, 8 maanden geleden door R….
-
AuteurBerichten
-
bertSleutelbeheerder
Hoihoi.
Zoals ik al eerder in mijn “voorstel-rondje” vertelde, ben ik al meerdere keren geopereerd.. Mijn borst is dus vaker open geweest. Ik heb hier een dik en lelijk litteken aan over gehouden. Dat litteken doet vaak nog steeds pijn.. Alles heb ik geprobeerd! Fysiotherapie, pijnbestrijding (van pleisters, verdovende middelen tot wegsnijden).. Elke keer komt de pijn terug! Volgens de artsen van de pijnbestrijding komt de pijn elke keer terug omdat mijn zenuwen te vaak aangetast zijn, waardoor ze meer prikkelbaar zijn…
Ik heb momenteel erg zware pijnstilling thuis staan (vergelijkbaar met morfine, dus gebruik die liever niet te vaak, soms als de pijn ondragelijk is). Soms is de pijn zo heftig dat ik alleen maar kan liggen…
Hebben jullie hier ook last van? Zo ja, wat doen jullie ertegen?
Ik merk dat mensen in mijn omgeving vaak denken dat ik me aanstel. Hierdoor voel ik me vaak ook eenzaam en onbegrepen.. Hoe gaan jullie hiermee om?
Liefs.
AnoniemInactiefHallo
Natuurlijk stel je je niet aan. 🙁
Het traject na hartoperatie is moeizaam en lang niet altijd makkelijk.
De naasten en vrienden onderschatten dat soms wel een beetje…Na de operatie, nu bijna jaar geleden heb ik er ook nog weleens last van.
Dat uit zich in stekende pijnen. Maar niet zo erg dat ik er wat voor moet gebruiken.Hoop voor je dat ze toch iets kunnen vinden om de pijn wat minder te laten worden.
Kan weinig voor je doen, maar wil je met dit berichtje laten weten dat ik er begrip voor heb en je moet je niet eenzaam gaan voelen hoor…hier op het forum…is het vrij om allerlei vragen te stellen…misschien heltp dat….hier onder lotgenoten.Hartegroetjes
CesarinaAnoniemInactiefDe laatste keer ben ik in oktober 2007 geopereerd…en nog hele stukken van mijn litteken zijn dik rood en gevoelig…bij mijn eerste operatie had ik dit ook lang…dat was in 1999 en toen ik in 2007 werd geopereerd had ik nog steeds een stuk wat dik was van mijn litteken..
ook af en toe pijnscheuten..die er doorheen schieten als een dolk…en per ongeluk met een nagel over je litteken…en ik spring op…dus hier ook bekend met het moeilijk genezen..ook na mijn eerste operatie diverse behandelingen gehad…met een laserpen…injectie’s onder hoge druk…man…die deden toch een partij zeer..maar niet helpen…het enige wat toentertijd verzachte was een soort sileconenvel wat je op je litteken moest doen…via de plastisch chirurg heb ik dat gekregen…nee..was er niet vanwege het weghalen van het litteken..maar meer voor de pijn bestrijding…
want ook hij zei dat dit geen zin had..omdat mijn huid waarschijnlijk weer zo heftig zou gaan reageren…en nee..je stelt je niet aan..want dan zou ik het ook doen…sommige mensen hebben een ienieminie litteken…en een ander die hebben een kabel lopen die keihard en gevoelig is..
helaas…en wij vallen onder de laatste categorie…MariaDeelnemerR.. schreef;
[quote] Volgens de artsen van de pijnbestrijding komt de pijn elke keer terug omdat mijn zenuwen te vaak aangetast zijn, waardoor ze meer prikkelbaar zijn…[/quote]Als ik het goed begrijp, dan is dat een neuropathische pijn?
Als dat zo is, dan zou een bezoek aan de pijnkliniek van het Erasmus MC in Rotterdam het overwegen waard zijn.
Onze dochter Callista heeft ook last van neuropathische pijnen en men heeft in die pijnkliniek een neurostimulator geplaatst.Wat haar neurophatische pijnen betreft,die zijn voor de volle 100% weg,,
De neurostim. “zet”de pijn om, in een soort tinterling.
Je kunt er meer over lezen in mijn hartverhaal…http://www.hartgenoten.nl/hartverhalen/grote-schoonmaak-dp2
Ik weet niet of het in jouw geval zou kunnen helpen, maar het is maar een idee..
Gr MariaR…DeelnemerHoi 🙂
Ik heb je verhaal met veel belangstelling gelezen en jeetje zeg, jij komt echt over als een hele sterke vrouw 🙂 Fijn dat het nu beter gaat met je dochter!
Wat betreft die neuropatische pijnen.. Ik heb eens met mijn cardioloog gebeld en hij zei dat het niet echt neuropatische pijn is, maar dat ik, door al de operaties, in mijn buik (waar de pacemaker zit en de drains hebben gezeten) en op mijn borstbeen ontzettend veel littekenweefsel zit en dat er heel veel verklevingen zijn die door verschillende factoren op spanning komen te staan, met als gevolg heel veel pijn… Hij heeft me geadviseerd om door te gaan met de therapieen die ik nu heb en op tijd rust te nemen…
Een tijd geleden heb ik een TENS gekregen (soort apparaatje wat lichte stroomschokjes afgeeft). Dit helpt wel als ik heel veel pijn heb.. Maar ik vind het vaak zo’n gedoe allemaal. Heb dan helemaal het idee dat ik “anders” ben als ik met dat ding loop…
Maar goed, momenteel gaat het redelijk goed, alleen zoals vandaag, weer erg veel last gehad. Ik kan zowat het weer voorspellen zeg maar 😉
Gelukkig heb ik een hele goede band met mijn bedrijfleidster op m’n werk (bijbaan) en die geeft me dan ook wat lichtere klusjes!
Alleen op school loop ik vaak tegen ongemakken aan, onbegrip, mensen die denken dat ik me aanstel enzo…
Ik studeer fysiotherapie en nu hebben we het over COPD, en over een paar weken over hartrevalidatie, waarbij de patient centraal staat… Misschien dat ik dan maar eens met de leraar ga overleggen dat ik mijn verhaal kan vertellen ipv een andere patient.. Misschien dat het kwartje dan valt bij mijn medestudenten!! 🙂Wat doen jullie als jullie last hebben aan je litteken?
Liefs.
-
AuteurBerichten