Het is erg leuk om ook eens leuke dingen te delen met elkaar

[Chris1977]

Hoi Ad en Annemarie,
Wat hebben jullie toch een geluk dat jullie nog zoveel natuur om je heen hebt.
Ik moet hier opletten voor de Wilde grijze RET bus en de overstekende Tram 😛
Gelukkig zit ik nog in een hoek dat ik redelijk snel hele mooie dieren tegen kom in het echt, zoals de buizerd, slechtvalk en de zeearend.

Momenteel ben ik zelf thuis bezig om op de vensterbank te tuinieren, want in de tuin is het nog net te zwaar.
De aardbeien en tomaten plantjes komen al goed op en de keuken heb ik ondertussen om getoverd in een kruiden tuin 😛
Ik vind het heerlijk om met verse kruiden te werken en ondertussen weten we ook dat er aan aantal specerijen zijn waar mijn vrouw niet tegen kan en bijna overal standaard in zit in de zakjes met sauzen.
Dus ben ik aan t puzzelen met smaken met de kruiden die we wel kunnen eten zodat iedereen het lust.
En over tuinieren gesproken, ben ik nu ook op een bijzonder manier bezig, namelijk onderwater.
Zelf heb ik al een poos een aquarium staan en de vissen doen het goed maar nooit zo heel erg veel aandacht besteed aan de planten.
Nu dat de bak stabiel is en ik op internet hele mooie dingen heb gezien had ik zoiets hier wil ik meer over weten.
Ik ben er achter dat ik op dit gebied een beginner ben en ik nog een heleboel kan leren, maar zoals zoveel dingen (zoals koken) doe ik het op gevoel en doe het net anders dan volgens het boekje 😛

Geniet van het zonnetje,
dan doe ik dat ook B)

[Roland]

Vandaag heb ik de nodige energie bij elkaar geraapt en mijn man lief aangekeken om eindelijk eens de vitrage en overgordijnen aan een wasbeurt te onderwerpen. Terwijl de wasmachine draait was ik de ramen. Het zijn van die klussen waar ik best tegenop zie maar waar ik weer helemaal blij van word als alles weer fris en fruitig door mijn man opgehangen is. Ik wil eigenlijk nog meer doen maar weet dat ik mijn grenzen moet bewaken.

Hoe anders was het in mijn jonge jaren als mijn ouders aan de Grote Schoonmaak begonnen. De woonkamer werd ontruimd, we bivakkeerden een aantal dagen in de keuken. De plafonds werden gewit, alle meubels moesten in de boenwas worden gezet, de vloerkleden werden over een ‘kloppaal’ gehangen en de eiken parketvloer kreeg ook een flinke beurt. Dat er in ons huis geleefd mocht worden was zichtbaar aan de vele littekentjes in de houten vloer, achtergelaten door de hoge hakken van 3 dochters. Op de knieën werd de vloer ingewreven om 24 uur later uitgewreven te worden. Gedurende dit etmaal was de woonkamer dan ook verboden terrein zodat het uiteindelijke resultaat optimaal zou zijn. Wat konden we daarna op onze kousenvoetjes lekker glijden, helemaal als de meubels nog niet op zijn plaats stonden. 😉

Nee, ik doe het niet zoals mijn ouders. Sinds mijn gezondheidsprobleempjes heb ik geen vast ritme meer wat betreft de huishoudelijke karweitjes. Wat vandaag niet lukt schuif ik door naar een andere dag. Uiteindelijk komt er altijd weer een ‘morgen’.

Hartegroet,
Annemarie

[Inke]

Wat een energie heb jij en ene dag op de knietjes in de tuin en nu op een trap raampjes lappen. Ben wel blij voor de mol die rustig zijn eigen ding kan blijven doen.

[Roland]

Ik ga zo met de beentjes omhoog. Moet alleen nog ergens een oplaadpunt vinden. 😉

[Roland]

Vanmorgen mocht ik weer 1 van mijn behandelaars de hand schudden en in de ogen kijken. De wachtruimte zat bomvol. Ondanks de extra stoelen moesten er toch een paar mensen staan. Van de baliemedewerkster kreeg ik te horen dat mijn arts niet was uitgelopen. Ik sloot me aan bij de wachtenden. Mijn ‘goedemorgen’ werd slechts door een enkeling beantwoord. Hier en daar werd er zachtjes gemompeld. Er heerste verder een doodse stilte, een achtergrondmuziekje zou welkom zijn geweest. Maar daar kwam vrij snel verandering in toen er ergens heel zachtjes een ringtone te horen was die naarmate de tijd verstreek steeds luider werd. Mensen schoten in de lach, handjes gingen spontaan de lucht in bij het aanhoren van ‘Tiroler Volksmusik’! Ik was al aan het rondkijken of ik iemand in een[i] dirndl [/i]of [i]lederhosen[/i] bespeurde… Het duurde even voor de eigenaresse haar Smartphone ergens uit haar handtas gevist had en met een rood hoofd de beller wegdrukte.

Het was voldoende om de stilte even te doorbreken. 😉

[Roland]

Mijn man is klusser.

Nee, ik roep geen hulp in van J. Williams ;), mijn man heeft echt 2 rechter handen. Ik prijs me hier dan ook erg gelukkig mee. Niets is voor hem te moeilijk, hij bijt zich altijd als een pitbull ergens in vast totdat hij het probleem heeft opgelost. Het gebeurt dan ook regelmatig dat ik hem even ‘uitleen’ als er bijvoorbeeld technische problemen bij de buren zijn of een computer die niet meer in beweging te krijgen is. Hij heeft het niet van zijn vader geleerd, het was van jongs af aan zijn interesse in alles wat met techniek te maken heeft. Zijn perfectionisme levert altijd een mooi resultaat op, een gouden randje is vaak het enige wat er ontbreekt.
Met zijn broers hielp hij vaak zijn moeder die al op jonge leeftijd alleen kwam te zitten. 1 Van die broers was ook zo’n perfectionist. In het disco-tijdperk, zo eind jaren 70, bouwde hij zijn slaapkamer om tot een heus disco-paradijs. Hij bouwde 2 boxen met flinke boemen en bassen die echter dermate groot waren dat er niets anders op zat dan zijn bed en dat van zijn broer op héle hoge poten te zetten. Zo konden de boxen onder de bedden geïnstalleerd worden. Er werd een vijvertje op de vloer gemetseld en tussen de stenen werden er gekleurde discolampen gemonteerd die op het ritme van The Trammps, George McCrae en The Bee Gees van lichtsterkte veranderden. Arme goudvissen… :S . Hij vond ook dat er zo’n grote spiegelbol aan het plafond moest komen maar die waren toch wel duur. Dus besloot hij die zelf maar te maken. Hij kocht een grote bal, sneed van spiegelglas kleine stukjes die hij met uiterste precisie op de bal plakte. Het resultaat was prachtig, er moest alleen nog een haakje gemonteerd worden om het geheel op te hangen aan het plafond. Een motortje zou ervoor zorgen dat de spiegelbol ronddraaide. Tja, dat haakje… Hij had zorgvuldig bepaald dat dit in het ventielgat geschroefd kon worden. Helaas, het meest dramatische gebeurde, de bal liep leeg en de spiegeltjes vielen eraf. Dat het huis toen te klein was mag duidelijk zijn. Ik geloof dat hij daarna een ‘kant en klaar’ model heeft gekocht en toch heeft kunnen genieten van zijn muziekparadijs. Dat de buren hier niet blij mee waren bleek uit een actie van een buurvrouw die het huis binnenstormde en de stroom in de meterkast uitschakelde…

Je bent jong en je wilt wat. 🙂

Hartegroet,
Annemarie

p.s. deze is voor de buurvrouw…https://www.youtube.com/watch?v=_HPQ4uySAYA

.

[animal]

Als ik deze muziek hoor kost het me weinig moeite om er de knipperende lampen bij te denken .(ik had ook zoiets )
Volgens mij hadden we vroeger toch wel erg veel leuke en goeie muziek en die klinkt vaak nu nog steeds goed.

Weer een mooi verhaaltje , Annemarie .

[Inke]

heb vanmorgen op YouTube hits van de jaren 60 70 geluisterd, ja dat was muziek en niet alleen bassen zo hard mogelijk laten dreunen . Maar iedere generatie zijn eigen muziek nietwaar

[Roland]

Tied veur een pafke…

In een ver verleden, toen roken op de werkvloer nog mocht, deed mijn man hier ook aan mee. Maar toen hier vanuit overheidswegen een stokje voor gestoken werd moest het heil elders gezocht worden. In de praktijk betekende dit dat er alleen nog maar buiten gerookt mocht worden. Weer of geen weer, desnoods een pluutje mee, het weerhield de verstokte roker er niet van om gezellig met ‘lot’genoten te genieten van zo’n pafke.
Bij ons werd er allang niet meer binnenshuis gerookt. Slechts een enkeling in onze grote familie- en vriendenkring stak ooit een peuk op. Mijn man was er 1 van. Hij had er geen probleem mee om even naar buiten te gaan. Zo ook op een koude winterdag. Mijn man was alleen thuis met onze pukkies van 3 en 4 jaar. Hij rolde zijn sigaretje en ging in zijn overhemd de vrieskou in. Onze jongste deed echter de onderste knip van de achterdeur op slot en had de grootste lol toen zijn papa steeds minder vriendelijk gebaarde om de knip er weer af te doen. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk heeft onze dochter de deur voor een verkleumde papa opengedaan.

Inmiddels is mijn man al vele jaren anti-rook, iets wat ik 25 jaar geleden nooit verwacht zou hebben.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Leuk!

Wie had 2 jaar geleden verwacht dat deze topic inmiddels al bijna 25 duizend keer gelezen is. Ik hoop nog even door te gaan met mijn bijdrage maar heb af en toe wat inspiratie nodig. Het zijn vaak korte flash backs die mij weer aan schrijven zetten. Mocht iemand een suggestie hebben….ik hoor het graag. 🙂

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Opa’s driewielertje.

Het zal in de vijftiger jaren zijn geweest dat ons pap voor de oudste van ons gezin een driewielertje had gemaakt, degelijk en knalrood geverfd en met van die witte bandjes. Nadat mijn zus het driewielertje was ontgroeid schoof het door naar de 2e in ons gezin. Zo verstreken vele jaren tot ook onze hekkensluiter toe was aan een tweewielige opvolger, wederom gemaakt door ons pap. De oudste trouwde, verliet het ouderlijk nest en na een paar jaar werd het eerste kleinkind geboren. Het driewielertje werd te voorschijn gehaald en weer een beetje opgeknapt. Ook daarna hebben nieuwe neefjes en nichtjes de nodige metertjes afgelegd, het driewielertje rouleerde zo in onze familie. Uiteindelijk verhuisde het met ons mee naar het Zuiden. Onze dochter fietste al heel jong zonder zijwieltjes maar onze zoon heeft nog lang rondgefietst op opa’s driewielertje. Op een middag waren we onze bijna 3-jarige telg kwijt inclusief het driewielertje. We wonen in het groen met veel fruitbomen en mijn ongeruste moederhart ging meteen op zoek. Uiteindelijk zag ik het driewielertje, met aan het stuur een emmertje, bij de schaapjes staan die achter ons huis in een wei liepen. Een paar meter verderop stond onze zoon de schaapjes te voeren met peertjes die hij opgeraapt had en in het emmertje had vervoerd. Rode koontjes want hij had toch wel wat metertjes gemaakt en totaal niet bewust van mijn ongerustheid ging hij onverstoord verder met het voeren van de schaapjes. Ik heb hem daarna mee naar huis genomen en een pedagogisch moeder-zoon gesprekje gevoerd.
Het driewielertje is daarna weer naar Brabant verhuisd. Waar het momenteel is? Ik hoop dat het nog ergens binnen de familie is want inmiddels zijn er ook achterkleinkinderen.

Hartegroet,
Annemarie

[Roland]

Surprise!

Ik vind het elke dag weer een opgave om te bedenken wat er ’s avonds op tafel zal komen te staan. Ik heb geen hekel aan koken en sinds mijn man ook af en toe in de pannetjes roert zijn er meerdere nieuwe recepten uitgeprobeerd. Vanmorgen wist ik nog niet wat het vandaag zou gaan worden.
Ik was net buiten bezig met het ophangen van de was toen de voordeurbel ging. Het was onze tandarts die ik niet meteen herkende. Normaal gesproken zie ik hem met mondkapje voor en handschoenen aan als ik in een gemakkelijke stoel met mijn mond wagenwijd open in de spotlights lig wanneer er wat renovatiewerkzaamheden verricht moeten worden. Ik dacht dat hij voor mijn man kwam die hem laatst met de computer geholpen had. Nee, daar kwam hij niet voor. Hij zei dat hij van de ‘afhaal Chinees’ kwam (onze tandarts is van Indonesisch-Chinese komaf) en gaf me een box met allerlei heerlijke Aziatische gerechten, vers bereid door zijn vrouw. Wat een smakelijke verrassing. Ik hoefde niet te koken, we hebben gesmuld maar vooral genoten van deze lieve attentie.

Hartegroet,
Annemarie

[Lotje]

Annemarie,
Zo’n tandarts wil ik ook wel.
Wat zul jij verrast zijn geweest.
Dat zijn nu de dingen waar je van kunt genieten. 😉

[Roland]

Burenhulp.

Vanmorgen ging de voordeurbel, ik deed open en keek in het van pijn vertrokken gezicht van mijn overbuurman. Zijn totale houding sprak boekdelen. ‘Annemarie, gaan jullie vandaag nog naar de Appie?’ Ik wilde natuurlijk eerst weten wat er aan de hand was. Mijn buurman had het heel erg in de rug en daarbij vannacht een acute jichtaanval in een knie gekregen. Zo pijnlijk en zo zielig. Ik moest hem teleurstellen, mijn man stond op het punt met de auto weg te gaan en onze wekelijkse boodschappenronde hebben we even vooruit geschoven. Maar ik wilde toch mijn buurman helpen en vroeg wat hij nodig had. Tenslotte heb ik ook nog een trouwe Gazelle in de garage staan en een fietstochtje, de Appie is niet echt in de buurt, zorgt weer voor wat broodnodige beweging. Toen ik in de winkel eindelijk het gevraagde gevonden had, stond er echter nog maar 1 stuks van in de koelvitrine. Ik zag een jonge zaterdaghulp en tikte hem voorzichtig op de schouder. ‘Mag ik je iets vragen?’ ‘Natuurlijk’, antwoordde hij vriendelijk. ‘Weet je of er misschien in het magazijn nog zo’n bakje staat’ en liet hem de groene curry met rijst zien die ik net op tijd had weten te bemachtigen. ‘Nou, dat weet ik niet, ik ben net pas begonnen’, kreeg ik als antwoord en hij draaide zich weer om om verder te gaan met het vullen van de vakken. Oké, ik moest dus een andere tactiek toepassen. Ik heb mijn charmes in de strijd gegooid en vroeg: ‘Zou jij ALSJEBLIEFT voor mij willen kijken of er misschien in het magazijn nog zo’n bakje staat? Please!’ ‘Blijft u dan hier staan?’, vroeg hij en beende weg. Ik heb een kleine 10 minuten als een soort wassen beeld met mijn mandje aan de arm in de Appie gestaan. Ik dacht dat als het nog langer zou duren er misschien wat klein geld in mijn mandje gedeponeerd zou worden…. Maar mijn geduld werd beloond! Uiteindelijk kwam de jonge zaterdaghulp terug mét de bewuste groene curry met rijst. Ik heb hem de hemel ingeprezen, bedankte hem voor zijn hulp. Bij de kassa aangekomen bleek er ook nog eens 25% korting op te zitten. Ik heb mijn buurman weer blij gemaakt en hoop, nee ik weet het eigenlijk wel zeker, dat ik ook op hem een beroep kan doen als ik hulp nodig heb.

Hartegroet,
Annemarie

[Chris1977]

Het is alweer effe geleden dat ik wat heb gekalkt op het forum, ben erg druk geweest met de revalidatie en is inmiddels afgerond, met de fiets test zat ik ruim boven het verwachte niveau.
De verwachting volgens de verpleegkundige was 220 Watt en ik trapte 260 Watt weg en moest helaas van haar stoppen omdat mijn bloeddruk een beetje erg te veel omhoog schoot :unsure: :blush:
Was ook weer aan het werk een paar uurtje per dag en 3 dagen in de week, nou ja aan het werk :whistle:
Ik was aanwezig op kantoor en moest bedelen om werk om me niet te vervelen.

Ik ben ook op het gemak bezig met de motor van mijn zoontje om die een ander kleurtje te geven, hoop voor het einde van zijn vakantie dat apparaat klaar te hebben.
En afgelopen weekend hebben we hem kunnen verwennen door rond te struinen op een rommelmarkt,
nu heeft hij zijn eerste crosfiets, hij wil zo graag er mee op pad maar helaas is hij nog een paar cm te klein waardoor hij omvalt als hij stopt met fietsen :huh:

Ik heb nog wel meer dingen om te melden/delen maar dat gaat op andere plekken op het forum 👿

Groetjes uit Rotjeknor,
Chris B)

[Auteur]

Berichten