even voorstellen

[bert]

Hai medelotgenoten

Mijn naam is Corrien, ik ben 57 jaar, alleenstaand, heb 3 kinderen, 9 katten en ben woonachtig in Breda.
Ik heb jl juli een infarct gehad. Ik hoop hier wat “wijzer” te worden over hartziektes, mijn cardioloog is niet bepaald het spraakzame type, het heeft me nl. 3 maanden gekost om precies te weten te komen wat het infarct precies inhield en wat het heeft veroorzaakt.

Vriendelijke groeten
Corrien

[Allan]

ha die Corrien,
Ik kom ook uit Breda….misschien maakt het dat makkelijker om eens samen over koetjes en kalfjes te kletsen…..of over onze gemeenschappelijke hartproblemen.
Ik heb dikke maand geleden een 4voudige bypass ondergaan….vandaar…

Groetjes,
Allan

[Eddy1]

Beste Corrien,ik ben Eddy 62 jaar en woonachtig in Rotterdam.
Ik ben in juni in het Amphia Molengracht geopereerd door dr.Hiddema.
Een hele vriendelijke man,heel gewoon en neemt echt de tijd voor je.
Misschien lukt via de huisarts een afspraak te maken met deze dokter?
Vriendelijke groeten
Eddy

[Anoniem]

Hallo Corrien,

Een hartelijk welkom hier van een medekattenliefhebster. Suzan van 54 met hartfalen en de nodige huisdieren.

[Corrien]

Hai Allan
mijn oprechte excuses voor deze late reactie
het was de overmacht die me overviel
mijn computer hield het voor gezien en wilde met de beste wil van de wereld niet meer mee werken
maar hij is gerepareerd en hopelijk gaat ie weer wat jaartjes mee

ik kom nog terug op je voorstel hoor
ik ga van het weekend eerst op mijn gemak mijn profiel bijwerken zodat het ook duidelijker wordt wat mijn kwaaltjes zijn 🙂

tot snel

[Corrien]

Hai Eddy, ook aan jou mijn oprechte excuses

dr Hiddema, deze naam zegt me niks en hij komt ook niet meer voor op de lijst die in het Amphia op de Poli hangt
mss is deze arts met pensioen?

op dit ogenblik ben ik onder behandeling bij dr den Heyer
ik kan over hem nog niet veel zeggen
alleen dat hij ook tot het zwijgzame type hoort 😉
3 december heb ik weer een afspraak en een lijst met vragen
ik houd je op de hoogte

[Corrien]

Dank je wel Suzan voor je welkom
en ook aan jou mijn oprechte excuses

van hoeveel katten ben jij de huishoudster/personeel :laugh:

[Anoniem]

Helaas is vorige week een ouder poesje overleden maar we hebben nog tien katten en twee honden.

[Hennie Tjon-Tam-Sin]

Hallo, ik ben Hennie, 59 jaar en me net aangemeld dus ben nog aan het uitvogelen hoe dit forum werkt.
Mijn excuus als het bericht niet op de goede plek komt.
Dinsdag wordt er een stent geplaatst, kan her geen ervaringen over vinden, vind het doodeng.
Katheterisatie vond ik ook geen pretje, vooral het dichtstukken van de de slagader na de ingreep.
Ik ben alleen thuis en gewoon bang voor nabloeding, zal dit vaak voorkomen?
Iemand ervaring met het plaatsen van een stent?
Gr Hennie

[Eline1977]

Hoi Allemaal,

Ik ben Eline, getrouwd met een hele lieve man en 3 kindertjes beneden de 12 jaar.

Ik ben 39 jaar geboren met een hartruis en heb mijn hele leven al last van hartritmestoornissen en hartkloppingen.

Vroeger heb ik een holterkastje voor 24 uur, hier was de uitslag dat er niets gevonden was.

Dus ik dacht.. het zal wel niets zijn.. en heb verder nooit actie meer ondernomen.

Momenteel is het dagelijks en word het alleen maar erger. De laatste keer was het zo erg (6 sept) tijdens een jaarlijks volleybaltoernooi dat ik naar de ehbo ging omdat ik me niet goed voelde en al 2 dagen continu last had van hartritmestoornissen en hartkloppingen. Ik hoorde enkel de man nog zeggen dat ik er grauw uitzag. Ze legden me aan de ecg, en weet ik veel wat nog meer,.. ik weet de helft niet…  daarna hoorde ik nog dat de ambu moest komen waar ik ook de helft niet meer van weet, bij vlagen.

Blij dat mijn collegaatje meeging, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Echter vond de arts in het ziekenhuis het beter als ik alles in mijn eigen omgeving zou laten controlleren omdat daar ook alles bekend was in het dossier.

Via de huisarts waar ik weer heen ging bleek dat er een afwijking op het ecg gevonden was.

Ik slaap heerlijk maar bleef ontzettend moe. Ik vergat veel dingen en de helft kon ik niet opkomen, met vragen in de ambulance en bij de ehbo.. ik weet niet wat ik gezegd heb maar ik had geen antwoorden, ik wist het niet.

Ik heb een doorverwijzing gekregen naar de cardioloog.

Eindelijk kan ik 30 oktober terecht voor een hele ochtend onderzoeken.

Ik heb 6 weken moeten wachten, belachelijk lang. Ik voel me zo onzeker en ik ben bang dat ik weer van mijn stok ga.

Op mijn werk zeiden mijn collega's dat ik thuis moest blijven, maar het probleem is, is dat de hartkloppingen en ritmestoornissen niet gelinkt kunnen worden aan iets. Het gebeurd zowel overdag als snachts of ik nou loop, stil zit of lig.. het is niet te peilen.

Ook ben ik bang dat ze niets kunnen vinden met de testen.. ik hoop natuurlijk wel maarja je weet het nooit…

Tijdens het autorijden kreeg ik weer last, en last van mijn linkerarm en nek, ik ben maar doorgereden, reed op de snelweg.

Vorige week ging ik bijna van mijn stok omdat het niet ophield.

Ik ben na 6 sept expres door gaan werken omdat als er thuis wat gebeurd niemand me vind, op het werk heb ik allemaal collega's om me heen die me kunnen helpen.

Zo voel ik me nu nog steeds.

Ik voel me af en toe een wandelende tijdbom.

Sorry voor mijn geneuzel, maar ik heb niemand om me eitje kwijt te kunnen.

Komt bij dat ik altijd mezelf op de laatste plaats zet.

 

groetjes eline

[Eline1977]

excuses volgens mij zit ik hier niet op de juiste plek met mijn bericht.

[Hartgenoten]

Hallo Eline,

 

Het forum is wel een plaats om je verhaal te plaatsen.

Het is inderdaad vervelend dat je zo lang moet wachten voordat je een onderzoek krijgt. Zeker met drie kleine kinderne in huis wil je toch wel snel antwoord hebben.

Zeker op zo'n jonge leeftijd is het erg schrikken als je problemen aan je hart krijgt leert ons de ervaring van verhalen van andere jongere hartpatiënten.

In welk ziekenhuis ben je onder behandeling.

Je zou ook eens kunnen overwegen om een acupunctuurbehandeling aan te vragen als het om hartritmestoornissen gaat.

Laat wat weten als je de uitslag van het onderzoek hebt, en tot die tijd sterkte!

 

Anneliese Wijers-Barten
 

 

 

 

[Ina de pree]

HALLO ELINE,

 

Het is zeker schrikken als je het aan je hart hebt. Zeker met kinderen die nog inwoonend zijn.

Ikzelf ben 55 jaar en heb geen kinderen meer thuis wonen.

Wel werk ik 5 dagen per wek in een hotel als 1 ste medewerker in de huishouding.

Nou kan je zeggen het werk is zwaar en nu helemaal ik heb tijdens mijn wek last van duizelingen.

Maar wees vertandig laat je werkgever of buren of vrienden goed weten wat je hebt en wat je voelt.

Het is beter om erover te praten met andere. Echt het heplt je moet het niet verwijgen.

Ik heb het aan mijn hart sinds de zomer, dit jar heb ik ookal mijn huisdieren weg moeten doen ivm een allergie op mijn ogen het zit mij ook niet mee maar probeer positief te blijven

[Auteur]

Berichten