angst op herhaling

[bert]

hallo beste mensen

wie heeft er goeie tips om de angst kwijt te raken voor en herhaling van een hartinfarct
ik ben er (te) veel mee bezig en dit terwijl het al meer dan een jaar geleden is dat ik mijn infarct kreeg
ben al met iemand van indigo in gesprek geweest en nu al weer een poos met maatschappelijk werk ze bedoelen het allemaal goed en doen zeer zeker hun best
en komt ook allemaal wel goed maar voor als nog zit ik er mee
ben benieuwd naar jullie meningen en ervaringen

groetjes/gezondheid koos

[Lisa]

Hallo Koos,

Ik kreeg een hartinfarct in 1996 (toen ik 43 was), en weet nog dat ik vooral het eerste jaar bang was voor een herhaling. Ik durfde dat jaar niet al te ver uit de buurt van een ziekenhuis te verblijven 🙂 en bij ieder pijntje in de borstkas dacht ik…. o jee :ohmy: , het zal toch niet weer????

Ik kon toen nergens steun zoeken en ervaringen met andere vrij jonge mensen delen, want een forum, zoals bv dit forum, was toen gewoon niet te vinden, ik kon alleen wat info vinden in de bibliotheek: daar las ik over een man die twintig jaar na zijn infarct nog altijd actief was en hellingen afsjeesde (op ski’s), hoewel hij volgens de statistieken al lang weer een infarct zou hebben gekregen, of al overleden had zullen zijn..
Toen besloot ik de statistieken mbt tot overlevingsjaren en prognoses maar te gaan negeren (wat zijn nou statistieken …….en hoe weet je of die verzameling cijfertjes kloppen???)

Langzaamaan sleet het angstgevoel steeds meer weg…. wat ook had geholpen was een opmerking van mijn cardioloog tijdens een van de consulten met hem na het infarct:
hij zei destijds over mijn onverwachte infarct: “ach ja, het kan iedereen zo maar opeens overkomen”.

Nou, dacht ik daarna, hij heeft gelijk, zelfs gezonde mensen die helemaal volgens het boekje “goed leven”, zoals niet roken, regelmatig bewegen, slank zijn, gezond eten (?), en een laag cholesterol hebben, krijgen toch infarcten.

Ik zie het nu zo: Iedereen kan een infarct krijgen, maar ik heb het voordeel dat ik nu (door mijn infarct) een gewaarschuwd mens ben…. en dus bewust mijn voorzorgsmaatregelen kan nemen (op allerlei risico-gebieden).

Groeten en kracht,
Lisa

[koosy]

hallo lisa erg bedankt voor je reactie
het is een verhaal wat me wel wat doet en sterkt in mijn gedachten
groetjes gezondheid en geluk koos

[koosy]

beste auktje

ook jij dank voor je fijne reactie
wat fijn dat je er de moeite voor wil nemen om
er zomaar een paar dagen over na te denken
dankje wel groetjes geluk en gezondheid koos

[JJ61]

Hallo Koosy
Dit is mij eerste dag op hartgenoten en er is veel te lezen.

Iedereen ervaart een infarct anders. Het is mij zomaar overkomen, Ik rook of drink niet, had een laag cholestorol (2,5) keurige bloeddruk (120/70) ik ben niet erfelijk belast. Bovendien een vrouw van mid 40 dus het was gewoon domme pech.

Ik ben nooit echt bang geweest dat het terug zou komen. Ja natuurlijk, je voelt wel eens wat en vooral in het begin ben je het vertrouwen in je lichaam een beetje kwijt maar naarmate de tijd verstrijkt groeit het vertrouwen weer.
Mijn cardioloog vertelde áls het weer gebeurt dat die kans het grootste is in de 1e drie maanden. Na een half jaar had ik zoveel kans als iemand die het nooit heeft gehad.
Zijn advies was: Ga leven!! Doe alles wat je wilt doen en luister naar je lijf.

Ik heb goede begeleiding gehad op de CAPRI revalidatie cursus. Sporten onder begeleiding en zo je grenzen opzoeken. Na de revalidatie ben ik zelf verder gaan sporten en heb advies gevraagd aan een sportbegeleider die het Capri programma kende.

Mijn advies…. zet je angst aan de kant. Misschien overkomt het je nooit meer en dan heb je al die tijd met angst geleefd. Als het je lukt om je angst overboord te zetten en het overkomt je nog een keer, dan heb je tenminste in de tussentijd lol gehad.

Leef alsof er geen morgen is, dans alsof niemand je ziet, zing alsof niemand je hoort.

Sterkte!

[Grytsje Mulder 106]

Hallo dit is mijn eerste dag op Hartgenoten, ik hoop dat ik hier wat steun en oppeppers vind. Ik heb op 10 januari twee hartinfarcten gehad en op 12 januari een hartstilstand. Ik had al een zwaar half jaar achter de rug want ik ben in juli 2008 mijn man verloren aan een hartstilstand.
En nu was ik zelf aan de beurt, ik ben nog steeds heel erg moe en slaap veel. Volgende week ga ik beginnen met hartrevalidatie.
Ik probeer ook gewoon verder te leven met wat ik voorheen deed maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Gisteren kreeg ik te horen dat ik ook nog suikerziekte heb dit alles heeft te maken met de infarcten die ik heb gehad.
Ik heb gelukkig veel vrienden en vriendinnen maar die kunnen niet begrijpen en voelen wat er met je lichaam gebeurd na een infarct.
Ik heb spasme in beide kransslagaders dat wil zeggen die reageren op allerlei prikkels en de ene keer is dat op kou of warmte of tijdens rust of juist spanning en stress. De kans dat ik het weer krijg is dan ook erg groot. Gelukkig draag ik dag en nacht een spray bij me maar wat als ik een hartstilstand krijg in mijn huis? Ik woon alleen en heb geen kinderen en dat beangstigd mij heel erg.
Het vertrouwen zal met de tijd wel terug komen maar dat heeft zijn tijd nodig, begrijp ik uit veel verhalen.
Ik vind het ook jammer dat er weinig te vinden is over de hartkwaal die ik heb, ik heb gisteren nog met de cardioloog gesproken en die weet de oorzaak ook niet omdat hier simpelweg nog geen onderzoek naar is gedaan.

Groetjes en veel gezondheid toegewenst.

[koosy]

hallo grytsje

ik ben erg onder de indruk van je verhaal en wens je alle sterkte toe
met het weer gezond worden en met de revalidatie ga der voor
het beste groetjes koos

[Anoniem]

De angst is vaak het ergste, en ja, dit moet indertijd met de tijd slijten, maar ja, daar heb je op dit moment zo weinig aan. Om je zelf wat rustiger te laten worden; spreek met een goede vriend(in) of familielid af om op een vaste tijd even contact op te nemen via de telefoon, zorg dat je je gsm bij de hand hebt zodat je als je je akelig voelt snel even iemand kunt bellen.

[Grytsje Mulder 106]

Hallo Koosy
Heel erg bedankt voor uw reactie, ik ga er ook voor ben net 47 jaar geworden dus nog geen tijd om bij de pakken neer te gaan zitten. Momenteel is het gewoon een beetje plannen en zoeken hoe ik mijn dag indeel. En die ziet er vol gepland uit met bezoekjes aan het ziekenhuis, huisarts en de psycholoog en de fysio. Morgenvroeg weer bloedprikken ivm de suikerziekte. Groetjes Grytsje

[willem62]

Hoi Grytsje,

Jouw verhaal vond ik zeer aangrijpend.
Mede omdat je al zo veel hebt meegemaakt.
Ik wens jou dan ook heel veel sterkte toe voor de toekomst.
Ik wil toch wel een voetnoot plaatsen misschien dat het je kan helpen of had je hier zelf ook al aangedacht.
Je kan ook een psycholoog raadplegen op het revalidatiecentrum.
Je kan je verhaal kwijt en het kan je sterker maken voor de toekomst.
Er is niets vervelender dan onzeker zijn over je eigen gezondheid.
Praten is nog steeds de beste remedie.
Denk erover na en neem de stap die je denkt dat juist is.
Ik wens je ook veel sterkte toe met revalideren.
Groetjes, Willem

[koosy]

hoi

ook jullie weer hartelijke dank voor julie warme reacties

groetjes koos

[Tolletje]

[i]Beste Koosy.

Ik kan mij voorstellen, dat je angstig blijft, het is ook niet niks wat je mee maakt.
Ook ik heb die angst gekend en nog wil hij me wel eens overvallen, maar meer op de momenten, dat het weer fout gaat.
Ik heb er ook over gepraat met mijn huisarts en die zij, jij hebt al zoveel voor op vele anderen, want jij weet wat je voelt en zal veel eerder reageren.
Ik heb daar eens over nagedacht en had zo iets van, je hebt gelijk. Als ik iets voel, of me echt ellendig voel, prik ik eerst een bloedsuiker, want ben ook diabeet, als die goed is, meet ik mijn bloeddruk en tel mijn pols, als alles goed blijkt te zijn, kan ik nu tegen mijzelf zeggen, fok je niet zo op. Ik probeer het dan ook naast mij neer te leggen.
Het is allemaal heel makkelijk gezegd, maar hier is wel een heel proces aan vooraf gegaan hoor, maar nu heb ik zoiets van, ik ben er nog en mag nog genieten, al is dit vanaf mijn bed. Men gaf mij nog 8 jaar en ben nu 13 jaar verder, dus al 5 jaar extra, mooi mee genomen toch.
Iedereen moet maar afwachten hoeveel tijd hij/zij nog heeft, voor hetzelfde geld kom je onder een auto of zo en daar staan wij gelukkig ook niet altijd bij stil.
Ik wens je heel veel sterkte en wens je nog een lang leven.
Een Hartengroet van Geertje/Tolletje[/i]

[koosy]

dankje wel Geertje/Tolletje voor je erg mooie en nutige reactie kan ik veel mee nogmaals dank ben inmiddels met maatschapelijk werk aan de gang en ontspannings oefeningen sterkte en gezondheid groetjes koos

[Grytsje Mulder 106]

Hoi Willem,

Dank je voor je lieve reactie, morgen ga ik naar het ziekenhuis voor een intake ivm de revalidatie en ik zal zeker een psycholoog raadplegen. Die heb ik nu ook wel maar dat is meer ivm het overlijden van mijn man.
Vandaag hed ik een super dag voelde me erg goed, de slaapkamer helemaal leeg gehaald plafond gewit, kozijnen geverfd behang van de muren gehaald en vrijdag wordt er een nieuwe vloer gelegd. Zal het morgen wel voelen maar dit heeft mij erg goed gedaan. Is toch weer een stapje vooruit.
Nogmaals bedankt voor je reactie,

Groetjes Grytsje

[koosy]

zo das nog al wat veel werk verzet
knap hoor komt wel goed met jou
veel succes verder hou me op de hoogte
groetjes koos

[Auteur]

Berichten