ANGST C.Q. PANIEKAANVALLEN NA EERSTE TERECHTE SHOCK ICD

[bert]

Ik ben nieuw op het forum. Bij mij is ruim 4,5 jaar geleden een ICD geïmplanteerd. Zo’n 4 weken geleden heb ik voor de eerste keer een shock gehad. De volgende dag kreeg ik te horen bij de Cardio Meettechniek dat het een terechte shock was.
Vanaf dat moment zit ik niet goed in mijn vel. Ik heb last van oorsuizen, maar ook een soort “aanvallen” van onwel zijn, tintelingen in mijn armen, af en toe gepaard met hartkloppingen, een soort flitsen in mijn hoofd, kortom: het gevoel alsof er een golf van onwelheid door mij heengaat. Vooral bij het net inslapen komt dit gevoel over mij heen. Ik vraag mij nu af of dit te maken heeft met de shock, zijn het een soort paniekaanvallen? Ik heb op de STIN-site gelezen dat 30% van de mensen die een shock heeft meegemaakt last heeft/krijgt van paniekaanvallen. Wat is precies een paniekaanval?
Zijn er mensen op dit forum die iets soortgelijks hebben meegemaakt ná een terechte shock?
Ik zou het zeer op prijs stellen als ik dergelijke ervaringen zou kunnen lezen.

[Vonne1]

Hallo

Wat betekent dat eigenlijk precies zo’n shock ?

Klinkt allemaal niet zo prettig wat je beschrijft. Sterkte !

Groetjes, Yvonne

[Wandeltheo]

Wikipedia geeft op veel vragen antwoord:
http://nl.ecgpedia.org/wiki/ICD

Ikzelf kan hier niet over meepraten, want mijn pacemaker is voor 99% aktief, d.w.z. hij houdt mijn hart constant op een minimum van 60 slagen per minuut.
Ik voel hier zelf helemaal niets van.

Wat ik begrepen heb is dat een ICD alleen ingrijpt als het nodig is, d.w.z. als een hartstilstand dreigt en geeft dan een shock, zodat de hartspier dan weer z’n normale ritme hervat. Evenals een externe defibrillator dat doet. En dat voel je uiteraard sterk.

[Anoniem]

Tja, ik heb ook een shock gekregen van mijn icd (onterecht omdat ik boezemfibrilleren had)(ong. 2 jaar geleden). Naderhand heb ik heel veel angst gehad, maar geen aanvallen. Bang was ik om de trap te snel te nemen, of omdat ik dan met tegenwind een brug op fietste, iedere dag de angst dat de icd weer een shock geeft.
Maar dat gebeurde niet en langzaam is de angst toch weer verdwenen.
Bovendien heb ik de icd na een hartstilstand gekregen, en uiteindelijk wint het gezonde verstand het van de angst. Liever en shock dan niet meer op deze aard rond te lopen.
Toch komt dat oorzuisen en die tintelingen in mijn arm me bekend voor. Ik heb naderhand nog een paar keer boezemfibrilleren gehad, waarbij ik deze klachten had.
Heb je er al met de ICD-technicus over gesproken? Ik mocht ze altijd bellen met zulke klachen en of vragen.

Groetjes Marjan

[Maripat]

Hallo, ik ben toch blij met julie reacties, en vooral van Marjan, want het feit dat het herkend wordt is alleen al positief, ik ben dus niet de enige die zoiets ervaart.
Ik heb in novemer weer een afspraak met de ICD-meettechniek en zal het ook met hen bespreken.
Hartelijk dank, zodra ik meer weet zal ik het even posten op het forum!

[6sept08]

Hoi Maripat,

Ik ben sinds twee jaar ook ICD drager en heb in de eerste paar maanden tot twee keer aan toe een terechte shock gehad.
Wat je zegt van de flits, dat kan ik inderdaad onderschrijven, bij de eerste keer zag ik als het ware een vonk in mijn borst, gevolgd door de schok. Het was in de periode tussen kerst en oudjaar en daardoor ervoer ik het als een stuk zwaar vuurwerk dat in mijn borst ontplofte.
Zo`n schok doet wel wat met je, maar het laat je wel gelijk een paar dingen beseffen; je hebt het apparaat niet voor niks gekregen, het apparaat doet exact wat het dient te doen, namelijk het doen laten stoppen van een levensbedreigende hartritmestoornis en het zal je in de toekomst daardoor meer zelfvertrouwen geven.
Maar nu zit je nog met die onzekerheden en angsten, die je zult moeten overwinnen.
Dat kost veel energie, en misschien ook wel veel tranen.
Schaam je nergens voor, durf die emoties te delen.
Voor mijn ICD heb ik zelfs een koosnaampje. ik noem hem Popeye, naar de stripfiguur.
Hij krijgt nl. in geval van nood een enorme stoot energie van een blikje, een ICD lijkt daar in zekere zin ook op.
Ook heb ik mijn leven soms vergeleken met een afhaal pizza.
Alleen de doos is uit je handen gevallen.
Maak van deze stukken en nieuwe pizza, door wat stukken weg te doen.
Dan besef je dat je geen grote pizza meer hebt, maar dat hij een stuk kleiner is geworden.
Als je er echter wel een kleinere ronde van hebt weten te maken heb je je leven weer een heel eind op orde.
Je hebt misschien maar 70% van het origineel over, maar het is wel een geheel.
Proef van deze nieuwe pizza en geniet.
Ga aan de slag en probeer het leven weer op te pakken
Ik heb me er ook overheen gezet, en deze pizza smaakt mij prima, ik proef nu alle ingrediënten.

Groeten, Erik

[LindaKa]

Hallo Maripat,

als ik jouw verhaal zo lees, komt me dat erg bekend voor! Ik heb zelf een aantal keren terechte shocks gehad en dat heeft me nogal angstig gemaakt. Wat jij beschrijft lijkt erg op een paniekaanval. Het vervelende aan een paniekaanval is dat het net lijkt of er iets mis gaat met je hart. Je voelt stress, tintelingen, hartkloppingen, duizeligheid ed., maar dat wordt, in jouw geval denk ik, veroorzaakt door angst. Moeilijk om mee om te leren gaan, want op een gegeven moment weet je niet meer wat waarvan komt! Daar weet ik alles van, want ik heb ook veel van die paniekaanvallen gehad, maar ook veel echte ritmestoornissen, waar ik dan ook weer paniekaanvallen van kreeg.
Het is fijn dat een ICD zijn werk goed doet, maar psychisch kan het heel zwaar zijn om een icd te hebben.

Maar goed, ik ben geen arts, dus ik zou zeggen: als je het echt niet vertrouwt, moet je niet wachten tot je afspraak, maar eerder aan de bel trekken. Bij mij hebben ze ook wel eens tussentijds mijn ICD uitgelezen, omdat ik de boel niet vertrouwde.

Sterkte!

Groeten, Linda

[Maripat]

Hallo Linda, ik ben echt blij jouw bericht te lezen, en mogelijk dat het inderdaad paniekaanvallen zijn. Ik ben al tussentijds terug geweest bij de meettechniek en op dat moment was er niets gebeurd. Maar die nare “aanvallen” blijven komen. Heb nog een afspraak met de cardioloog binnenkort en ondertussen wordt bloed afgenomen e.d. om te zien of daar iets mee kan zijn. Het is inderdaad frustrerend om niet te weten wat nou waarvan komt. In november moet ik weer naar de meettechniek dus ben heel benieuwd of daar nog iets uitgelezen kan worden. Ze zijn hartstikke goed daar, en zeggen ook steeds dat ik gewoon moet komen als ik het niet vertrouw, en de wetenschap dat dat kan, werkt al positief. Heel erg bedankt voor jouw bericht, het is fijn te weten dat jij soortgelijke ervaringen hebt. Voor jou minder fijn natuurlijk, niemand zit daarop te wachten. Ben toch blij dat ik dit forum gevonden heb, je voelt je daardoor toch gesterkt!

Groetjes en fijn weekend

[LindaKa]

Hoi Maripat,

graag gedaan, hoor. Ik kwam gisteren voor het eerst op dit forum en zag jouw oproepje staan. Ik voelde me geroepen om te reageren, omdat ik weet hoe fijn het is om ervaringen te delen met lotgenoten.
Heel veel mensen met een ICD krijgen erg last van angstgevoelens. Wat mij wel geholpen heeft is een persoonsalarm, die ik om m’n nek had hangen als ik alleen thuis was. Dat gaf me toch een bepaald gevoel van veiligheid. Daarvoor kreeg ik een indicatie van mijn huisarts. En een haptonoom heeft me leren ontspannen. Ook gesprekken met een psycholoog hebben me goed gedaan. Helemaal niet raar om er hulp bij te zoeken, hoor. Want het is tenslotte niet niks om een ICD te moeten dragen.
Ik hoop voor je dat je weer rust en ontspanning kan vinden! Sterkte ermee.

Hartelijke groeten en jij ook een fijn weekend toegewenst!

Linda

[Maripat]

Hallo Linda, ik bedacht me net dat ik je wilde vragen wat jij eraan hebt gedaan om met die paniekaanvallen te leren omgaan, maar toen ik inlogde zag ik eigenlijk direct dat je dat zelf al op het forum had gezet. Bedankt weer. Ik ben blij te lezen dat er niet direct weer medicijnen worden voorgeschreven.
Hoe zijn ze trouwens tot de conclusie gekomen dat het paniekaanvallen waren? Waarschijnlijk hetzelfde al waar ze nu bij mij mee bezig zijn, onderzoeken e.d. en proberen bepaalde dingen uit te sluiten? Bij mij zijn momenteel de nachten het ergst, zodra ik naar mijn bed ga lijkt het te beginnen, hartkloppingen, tintelingen (het lijken wel een soort spasmen), oorsuizen, en alsof ik flikkerende beelden voor mijn ogen zie. Het lijkt steeds te gebeuren op die momenten dat ik voel dat ik bijna slaap, en dan is het alsof ik ergens van schrik, en dan begint het hele gedoe weer. Slaapgebrek dus bovenop alles, want ik zie er bijna tegenop om naar bed te gaan, heb het gevoel dat ik dan geen controle meer heb. Ik kan niet wachten tot alles weer “normaal” wordt.

Nogmaals dank voor je bericht en fijn weekend, het weer is iig mooi!

Groetjes en hopelijk tot een volgende keer!

[Carotee]

Zoals jij het beschrijft herken ik van heel in het begin, zeg maar het 1e half jaar na de implantatie. Dat van bijna in slaap en dan flitsen en bonken.
Mijn angst voor het ziekenhuis was zo groot dat ik het er nooit over gehad heb daar, tenminste niet voor zover ik me kan herinneren.
vooral omdat er bij het uitlezen van de icd niks bijzonders te melden was. Normale registraties.
langzamerhand is het minder geworden. Ik ben nu sinds een jaar aan de medicatie voor psychische klachten en sindsdien is het bijna weg.
Ik ben blij nu eindelijk te lezen dat ik niet de enige ben met die klachten/symptomen.
ik heb de icd nu 2 en half jaar en ging er nu eigenlijk wel vanuit dat de kans op een shock nihiel is.
Maar jij kreeg een shock na 4 jaar?
Het zal toch wel schelen dat ze geen hart of vaat aandoening bij mij hebben gevonden.
en ik slik wel veel medicatie tegen allerlei mogelijkheden: angina, harfalen, ritmestoornissen, hartinfarct, hoge bloeddruk.

[Maripat]

Hallo Carotee,

zie net je bericht en ook ik ben blij dat jij deze klachten herkent. Vooral dat flitsen net voordat je in slaap valt (of misschien al aan het wegdoezelen bent) vind ik heel naar. Het lijkt alsof je heel veel beelden razendsnel door je hoofd ziet flitsen. En dan vervolgens de gevoelens van onwel zijn, of er iets staat te gebeuren, en het oorsuizen, heel naar, en ik hoop dat er snel iets mee gebeurt.
Ja, mijn eerste shock was na 4,5 jaar. Ik heb dan wel achterliggende hartproblemen, 2 x (stil) infarct, waardoor ook een aneurysma is ontstaan, waardoor vervolgens weer de hartritmestoornissen zijn ontstaan. Ook ik slik veel medicijnen voor alle kwalen, en was na zo’n tijd dan ook verbaasd opeens een shock te krijgen. Dacht niet dat het zo’n enorme indruk had gemaakt, maar misschien vergis ik mezelf daar dan toch in. In eerste instantie voelde ik me gewoon goed na die shock, pas een anderhalve week later begonnen deze rare problemen. Maar goed, er loopt van alles inmiddels, dus maar even afwachten of het inderdaad van de shock komt of dat er mogelijk toch nog iets anders speelt. Dank voor je bericht!

[Auteur]

Berichten