Ik weet niet precies wat u bedoelt met neurologische gevolgen, wat ik wel weet is dat mensen naarmate ze ouder zijn, ook kwetsbaarder zijn. Oude en zeer oude mensen overleven een reanimatie vaak wel, maar in nogal wat gevallen zijn ze daarna niet meer als een ,,kasplantje”, en voeren een schrijnend, vegetatief bestaan. Ik heb dat onlangs nog in mijn directe omgeving mee moeten maken, helaas bij iemand die amper in de 50 is. Na reanimatie lijdt de man aan ernstig geheugenverlies, en kan moeilijk functioneren, heeft allerlei ernstige lichamelijke bijverschijnselen, en is volledig afhankelijk van de steun en zorg van zijn echtgenote. Om die reden hebben verzorgingshuizen ook de mogelijkheid geboden om mensen de kans te geven gewoon dood te gaan bij hartfalen. Op voorwaarde dat ze uitdrukkelijk en schriftelijk, bij hun volle verstand, aangeven niet gereanimeerd te willen worden. Helaas is dat door het CDA in de Kamer verkeerd opgepakt, naar ik aanneem vanwege de stennis en het partijpolitieke gewin, dat daarmee samenhangt. De indruk werd gewekt alsof ouderen boven de 70 maar gewoon dood moesten gaan. Niets is minder waar.
Het gaat erom, dat de vraag is of mensen na reanimatie in alle gevallen nog een leven hebben, dat het leven waard is. En dat is een vraag die ieder van ons zich moet stellen, lijkt me. Het is beter daarin zelfstandig een eigen keuze te maken, voor het te laat is en anderen over je beslissen.
