Re:Aan mijn lijf geen polonaise

[ma_ti]

Beste Henri:

“Je ziet lichaam en ziel als gescheiden, en dat kan niet. De ziel is niet iets dat los staat van het lichaam.”

Ik weet niet of ik het lichaam als gescheiden zie van de ziel en weet al helemaal niet of er maar een juiste manier is om het te zien. Dat ik niet zomaar aanneem dat ze verbonden zijn wil niet zeggen dat ik zomaar aanneem dat ze niet verbonden zijn. In alle eerlijkheid weet ik niet eens zeker of er zoiets als een ziel is, en wanneer er een is die ook nog eens verbonden is met het lichaam, of dat dan ook meteen maakt dat het erg is ze te fragmentariseren.

“Kortom: laat ik het zo zeggen […] kun je gewoon met organen schuiven, in de mijne is dat problematisch.”

Zonder twijfel zijn onze verschillen in mening betreffende orgaandonatie terug te voeren op de vermoedens die we met meer of minder zekerheid als voorlopige waarheid aannemen. (ik zeg hier voorlopig aangezien ieders mening hieroverer terug te voeren valt op aspecten die niet falsificeerbaar zijn. Ik duid daarmee niet op de mate waarin ieder van diens gelijk overtuigd is of de geldigheid van die overtuiging. Ik sta ook niet in een positie daarover te oordelen (niemand overigens)).

“Uiteindelijk maakt ieder voor zich een eigen keuze, en ik denk dat we die van elkaar moeten respecteren.”

Daar kan ik het alleen maar roerend mee eens zijn en ik geloof dat ik nog een gedeelte van mijn vorige betoog eraan gewijd. Maar voor het geval het er niet duidelijk genoeg uit op te maken viel zal ik me bij deze zonder enige verwarring vierkant achter deze uitspraak scharen.

” Waar het mij om gaat: de trend bestaat om mensen zoals ik, die weigeren organen te doneren, in een verdomhoekje van aso’s, egoïsten en slechteriken neer te zetten. En daar verzet ik me tegen”

Dat is je goed recht. En dat bedoel ik niet slechts formeel maar dat vind ik echt(!) je goed recht. Ik ben er ook op tegen mensen zoals jou als aso’s etc. weg te zetten. Sterker nog, ik vind dat mensen die zelf niet doneren even goed recht hebben op transplantaties mocht dat ooit nodig zijn en mochten ze dat dan willen. Wanneer ik mijn organen geef aan onze hele homo-sapien-genenpoel interesseert het me niet bij wie het terechtkomt. Ik draag (hopelijk) bij aan iemands gezondheid en wat die ermee doet is diens verantwoordelijkheid. Als ik namelijk grenzen ga trekken aan wie ik wel of niet mijn organen geef, waar eindigt het dan? Het begint met ze niet aan mensen gunnen die zelf niet doneren, vervolgens niet aan mensen met een strafblad en mensen die mijn politieke overtuiging niet delen, en het eindigt met rassendiscriminatie, klassediscriminatie etc.. Niks, daar doe ik niet aan mee, ieder mens mag als ik dood ben mijn organen hebben.

“Mensen zouden beter van elkaar kunnen houden en elkaar kunnen liefhebben”

Zeker, zeker.

“Misschien moeten mensen zich eens wat minder krampachtig vastklampen aan het leven en dit lijf, als alle signalen erop wijzen dat het tijd wordt om over te gaan naar gene zijde.”

Misschien, misschien ook niet. Ik weet het niet, al heb ik natuurlijk vermoedens. Zoals ik het zie is het altijd belangrijk om ruimte voor twijfel te laten. Dat probeer ik zelf altijd zoveel mogelijk te doen bij alles. Maar goed, ik zal daar niet teveel over utiweiden.

Ik vond gewoon niet dat Z. cirkelredeneerde. Het kernpunt van zijn betoog: “Het hebben van een ziel staat los van het doneren van organen” vond ik formeel kloppen. Zoals ik ook bovenaan in dit betoog heb staan vraag ik me bijv. af of het uberhaupt erg is een ziel te fragmentariseren. (wat je dus in principe met het lichaam doet bij transplantatie en dus impliciet ook met de ziel wanneer je uitgaat van een verbindtenis). Zo ja dan is dat een goede reden om tegen orgaantransplantatie te zijn wanneer je gelooft in de initiele verbindtenis tussen ziel en lichaam. Zo nee dan niet. Zo zijn er nog wel wat vragen die ik kan stellen over dit punt. Maar het maakt wel dat het aldannniet hebben met een ziel formeel los staat van het doneren van organen. Er zijn nog andere aannames die gemaakt meoten worden om een verband te scheppen. Daar wil ik nog steeds niet mee zeggen dat die aannames om wat voor reden dan ook wel of niet geldig zijn.

Maar goed Henri, in mijn ogen zijt u geen egoist hoor! En mocht ik voor jou sterven en je wilt dan om wat voor reden dan ook toch graag een van mijn organen, dan gun ik ze je van harte! En zoniet dan begrijp ik in elk geval waarom je ze niet wil en zal ik dat niet als een persoonlijke aanval op mijn ziel en/of persoonlijkheid zien 🙂 . (flauw grapje natuurlijk, niet te serieus nemen aub).